Opzouten!

Met argumenten en propagandatrucs vóór en tégen wordt het debat gevoerd. Die zijn lang niet allemaal oprecht of van belang. Uiteindelijk gaat het er om wie nou eigenlijk baat heeft bij deze missie. En wie dat beziet, kan maar tot één conclusie komen: Opzouten! Per direct!
Contra

Een argument om de militaire missie in Uruzgan te beëindigen in 2008 is dat dit nu eenmaal is afgesproken bij het besluit in 2006. Dat is niet zo'n sterk argument. Het is immers mogelijk tot nieuwe inzichten te komen. En als de missie nou een doorslaand succes zou zijn, waarom dan niet tóch langer ermee doorgaan. Anderzijds: afspraak is afspraak en er moet echt heel goed gekeken worden of er reden is daarvan af te wijken. Dat geldt natuurlijk óók voor een denkbeeldige beslissing om éérder te stoppen ..…
Een ander argument om de troepen terug te trekken, zo snel mogelijk, is dat er Nederlandse soldaten sneuvelen. In nog geen anderhalf jaar tijd zijn elf doden te betreuren. Droevig. Maar als deze offers niet voor niets zouden zijn gebracht, als ze ertoe hadden bijgedragen dat tientallen of honderden Afghaanse levens zouden zijn gespaard, dan kun je daar een rechtvaardiging in vinden. Dat moet je dan wel erg zeker weten …..
Een volgend argument voor terugtrekking uit Uruzgan is dat een ruime meerderheid van de Nederlandse bevolking daar voor is. Volgens NRC Handelsblad van 6 oktober 2007 is nu minder dan een kwart nog voorstander van voortzetting van de militaire missie. Op zich hoeft zo'n gegeven geen invloed te hebben op je mening over het nut van de hele operatie, maar het zou wel wat merkwaardig zijn om er geen rekening mee te houden bij een besluit terzake. Democratie en zo ..…
Pro

Een belangrijk argument om te blijven is dat we onze bondgenoten niet het vuile werk mogen laten opknappen. We moeten met onze 'vrienden' van de NAVO op goede voet blijven. Zeker nu die bereid zijn om hun meest geharde vechtjassen, de Ghurka's uit Nepal, in te zetten om onze jongens een handje te helpen. Wederzijdse ondersteuning bij gevechtsacties is echter zo oud als de Afghaanse oorlog: het Nederlandse detachement is reeds meerdere malen zowel de Amerikanen als de Engelsen bijgesprongen. Het Ghurka-verhaal lijkt vooral uit de hoge hoed getoverd om de bondgenootschappelijke samenwerking weer wat meer body te geven na al het gehannes met de Australische kameraden over de vraag of die onze troepen nou wel of niet willen aflossen. Overigens lijkt ook van de andere bondgenoten er geen één bereid om de Nederlandse troepen te vervangen ..…
Vechten!

De belangrijkste redenen voor de militaire missie in Uruzgan zijn: indammen van het terrorisme en helpen van het Afghaanse volk. Vooral de wederopbouw van Afghanistan was hét argument om in 2006 aan de operatie te beginnen. Minister van Defensie Van Middelkoop, een uitgesproken voorstander van verlenging van 'onze' inzet, doet nu zijn uiterste best duidelijk te maken dat daar hard voor geknokt moet worden. Met mannenbroederlijke schijnheiligheid doet hij het zelfs voorkomen dat we in 2006 al wisten dat wederopbouw vooral vechten zou zijn. Terwijl in werkelijkheid toen de zaken zo werden voorgesteld dat vrijwel alles draaide om humanitaire hulp. Scholen en bruggen bouwen, daar ging het om, niet om schieten en bombarderen. In een wat onbeholpen poging om ons alsnog te laten wennen aan dat schieten, heeft Defensie plotseling een filmpje klaar met een kwartier lang gevechtshandelingen. Alsof chaotisch rondvliegende kogels kunnen overtuigen dat we hier met een wezenlijk wederopbouwproject van doen hebben ..…
Doen wat wérkt!

Uit de actuele informatie over de ontwikkelingen in Afghanistan blijkt maar één ding: de doelen waar het om gaat worden niet bereikt. Terrorisme ingedamd en Afghanen geholpen? Integendeel! De militaire acties hebben geleid tot meer verbittering dan bevrijding. Ze zijn contraproductief. Meer zelfmoordaanslagen! Meer Taliban! Meer burgerdoden! In de eerste negen maanden van 2007 zijn er 50 procent meer burgerslachtoffers gevallen dan in de vergelijkbare periode vorig jaar. De Amerikaanse generaal McNeill heeft gewaarschuwd dat de gebieden die dit jaar zijn vrijgemaakt waarschijnlijk volgend jaar opnieuw op de Taliban zullen moeten worden veroverd. Het door de Nederlandse soldaten gestabiliseerde gebied, de zogenaamde inktvlek, is gekrómpen. Van de zeven buitenposten rond Deh Rawood zijn er inmiddels vier verlaten en resteren er slechts drie. En om die posten te handhaven moeten er al éxtra militairen worden overgevlogen: twee pelotons, samen goed voor tachtig mannen en vrouwen. Scholen en bruggen bouwen? Even geen tijd voor! Militair gaat de situatie er op áchteruit. En ook in andere opzichten verslechtert de toestand: er is een amnestieregeling gekomen voor de 'krijgsheren', zeg maar de moordernaarsbenden van toen en nu, maar de rechten van vrouwen worden nog altijd met voeten getreden. Corruptie en opiumhandel tieren weer weliger dan ooit. Het regiem van Karzai leunt lui tegen de Westerse legers, wat hem overigens niet belet er af en toe tegenaan te pissen. Ook dat schiet niet op. De huidige aanpak, met westerse interventie die tienmaal méér aan militaire inzet besteedt dan aan humanitaire, werkt niet. En wat heel belangrijk en misschien wel doorslaggevend is: de democratische krachten en de hulpverleners in Afghanistan zelf roepen in toenemende mate om een ándere koers. Om stopzetting van de militaire interventie, om solidariteit met vooruitstrevende organisaties en om krachtige ondersteuning van de humanitaire inzet. Voor de discussie in Nederland over de militaire missie in Uruzgan betekent dat dus méde: Troepen Terug! Wegwezen! Opzouten!

Dit commentaar verscheen eerder in het webzine Solidariteit

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop