Lange tijd leek het alleen maar somberder te worden in Europa. De crisis zette door en ondanks het overduidelijke failliet van het neoliberale model was het antwoord van de machthebbers alleen maar meer neoliberalisme. Met een steeds autoritairder Europa werden met name de landen met grote schulden en een flink overheidstekort een anorexia regime opgedrongen. Daar waar democratische besluitvoering de belangen van de financiële sector dreigde te dwarsbomen werd de democratie op een zijspoor gezet en namen 'deskundigen' het roer over.

Natuurlijk: er was verzet, we beleefden de Arabische lente, de indignados en de occupy- beweging. In verschillende landen waren er grote stakingen. Maar dat verzet bleef gefragmenteerd en langs elkaar heen gaan.

De afgelopen weken leken een aantal ontwikkelingen min of meer samen te komen. In Frankrijk moest Sarkozy plaats maken voor Hollande. We hoeven geen enkele illusie te hebben in sociaal-democraten als ze eenmaal aan het roer staan, dat hebben we gezien bij Zapatero, Papandreou, Brown en anderen. Maar het feit dat in de eerste ronde van de Franse verkiezingen meer dan tien procent van de kiezers stemde op een kandidaat links van Hollande geeft aan dat de aanhang voor een linkse oplossing van de crisis groeit. Hetzelfde zagen we in Griekenland, waar het linkse Syriza, met 16,6 procent de tweede partij werd. Ook bij de lokale verkiezingen in Duitsland (Sleeswijk-Holstein) en in Italië kregen de rechtse partijen klappen en was er een sterke proteststem op respectievelijk de Piratenpartij en de vijf- sterrenbeweging van Beppe Grillo.

en allerlei acties later in het jaar.

Natuurlijk zullen bijeenkomsten van een paar honderd mensen in een zaaltje in Brussel, of een paar duizenden of zelfs tienduizenden bij een protestactie elders in Europa niet meteen het neoliberale tij doen keren. Maar de combinatie van groeiende onvrede en gehoor voor linkse oplossingen onder brede lagen van de bevolking, en sterkere coördinatie van acties en bewegingen op Europees vlak biedt perspectief. Het is in ieder geval stimulerend voor linkse activisten en dat kunnen we wel gebruiken.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de site van Konfrontatie