Nicaragua: bijna alle politieke gevangenen vrijgelaten onder omstreden amnestiewet

Het is een enorm bewogen maand geweest in Nicaragua: op 16 mei werd de 57-jarige politieke gevangene Eddy Montes Praslin door een bewaker doodgeschoten. Daarop volgden protesten in Nicaragua (en de rest van de wereld, waaronder de demonstratie die wij in Nederland organiseerden). De Alianza Cívica trok zich terug van de nationale onderhandelingstafel en riep op tot een 24-uurs staking. Die vond plaats op 23 mei. In de dagen daarna werden mondjesmaat een aantal politieke gevangenen vrijgelaten met huisarrest. Op internationaal vlak verhardde de roep om sancties, terwijl de regering Ortega-Murillo op haar beurt deed alsof deze ‘geplande moord op de economie’ erger was dan de honderden doden die sinds april vorig jaar door (para)politieoptreden gevallen zijn. Als de regering de deadline voor de echte vrijlating van álle politieke gevangenen niet zou respecteren (18 juni, het einde van de 90-dagen periode opgenomen in het akkoord met de Alianza Cívica), dan zouden er ‘zware stappen’ ondernomen worden, was de boodschap van de internationale gemeenschap. Hoe kon de regering onder deze patstelling uitkomen: de sancties afwenden én de gevangenen vrijlaten, zonder gezichtsverlies tegenover de eigen achterban? Et voilà, de Amnestiewet was geboren. Deze omstreden wet, die op maandag 3 juni werd aangenomen door het Nicaraguaanse parlement beschrijft dat amnestie verleend wordt aan de ‘plegers van terrorisme en poging tot staatsgreep’, alsmede anderen die betrokken waren bij de anti-regeringsprotesten vorig jaar, onder de voorwaarde dat zij niet opnieuw soortgelijke ‘misdaden’ begaan (d.w.z. niet mogen protesteren). Ook mogen ze zich niet verkiesbaar stellen.

Feestelijke vrijlating en zware kritiek

Een groot aantal van de politieke gevangenen die afgelopen dinsdag 11 juni werd vrijgelaten, liet zich bijzonder kritisch uit over de wet. ‘Wij aanvaarden geen amnestie want wij vragen nergens vergiffenis voor, wij hebben geen enkel misdrijf begaan,’ riep Amaya Coppens, de 25-jarige studentenleidster de omringende pers toe, terwijl ze geëmotioneerd en nog in haar blauwe gevangenispak een Nicaraguaans vlag in haar gebalde vuisten hield. Haar hing een gevangenisstraf van 50 jaar boven het hoofd. ‘De plegers van de misdaden tegen de menselijkheid zijn zíj,’ voegde ze er aan toe. ‘Wij zullen blijven vechten tot er echt gerechtigheid heerst in Nicaragua.’ Het feest en de ontlading waren enorm en de vrijgelaten boeren-, studenten- en volksleiders werden door grote aantalen sympathisanten opgewacht bij hun huizen. ‘Het kan wel, het kan wel, het kan wel!’ riep boerenleider Medardo Mairena, die tot meer dan 200 jaar gevangenisstraf veroordeeld was. Dit was een duidelijk antwoord op de regeringsslogan ‘no pudieron ni podrán; ze konden het toen niet en ze kunnen het nu niet’ (een referentie naar de Contra-oorlog, die de regering er te pas en te onpas bijsleept). Ook 100%Noticias directeur Miguel Mora en perschef Lucía Pineda werden als helden ontvangen. Uit hun verhalen blijkt echter dat de politieke gevangenen onder erbarmelijke, mensonterende omstandigheden werden vastgehouden en regelmatig het object van machtsmisbruik en martelingen zijn geweest. ‘Ik heb twee weken in een hol gezeten waar ik in mijn handen moest poepen,’ vertelde Lucía. Opmerkelijk was dat de vrijlating plaatsvond onder toezicht van het Internationale Rode Kruis in plaats van, zoals voorgaande ‘vrij’-latingen, onder begeleiding van gevangenisfunctionarissen. Maar  voor de deuren van verschillende vrijgelaten politieke gevangenen stonden al snel politiewagens. Op donderdag 13 juni postte Bayron Estrada, een vrijgelaten studentenleider uit León, een filmpje van een patrouillewagen voor zijn deur. Toen Jeffrey Jarquín bij zijn huis kwam, was er al politie en de pers filmde  een bevlogen betoog van hem tegen de politiechef. Op de ongeplaveide straat voor zijn huis van zinkplaten vertelde hij, ‘Ik ben geen misdadiger […] ik studeerde met een beurs aan de UCA […] jullie hebben bijna een jaar van mijn leven ontnomen en komen mij nu nog lastigvallen! […] In de gevangenis hebben jullie van alles met mij gedaan, mij geslagen en zelfs verbrand – maar nu komt de waarheid boven.’ In een interview vertelde hij meer over wat hem en andere politieke gevangenen is aangedaan. Dit stuk is overgenomen van Nicanieuws no 15. De nieuwsbrief van de Steungroep Nicaragua. U kunt hier de hele nieuwsbrief lezen, een abonnement nemen en oude nummers teruglezen.

Soort artikel

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop