Ons thuisland is de mensheid

Met zijn motie over de dubbele nationaliteit van bewindspersonen en kamerleden heeft Wilders een nieuw dieptepunt bereikt. De motie was natuurlijk onzinnig: de enige die kan beoordelen of iemand loyaal is aan een abstract denkbeeld als 'de Nederlandse natie' is de persoon in kwestie. En de twee PvdA-staatssecreatarissen die het doelwit waren van deze aanval hebben nooit opgehouden te onderstrepen dat ze loyaal zijn aan Nederland en hebben niet voor niets een eed van trouw afgelegd. Wat de hele kwestie nog meer absurd maakt is de houding van de PvdA in deze: nog maar kort geleden was ook deze partij tegen dubbele nationaliteiten. Nu echter 'twee van hen' onder vuur liggen staat de partij opeens op haar achterste benen.
Maar de aanleiding voor de rel was niets anders dan een racistische aanval op politieke tegenstanders.
Ze was racistisch omdat Wilders duidelijk liet blijken dat voor hem de afkomst zelf van de betrokken bewindslieden zijn struikelblok was. Als reactie op de opmerking dat Aboutaleb zijn Marokkaanse paspoort niet eens kán opzeggen omdat Marokkaanse wetten hem dat onmogelijk maken reageerde de voorman van de Partij voor Vrijheid door te zeggen dat 'Aboutaleb dan maar in Marokko staatssecretaris moest worden'. Oftewel: mensen met een Marokkaanse afkomst moeten niet denken in Nederland dezelfde beroepsmogelijkheden te hebben als op Nederlands grondgebied geboren burgers.
Met hun motie heeft de PVV laten zien waar zij loyaal aan zijn. Niet zoals ze zelf beweert aan de Nederlandse rechtsstaat. In dat geval zou ze gerespecteerd hebben dat voor alle burgers van Nederland dezelfde rechten en plichten horen te gelden. In plaats daarvan heeft de PVV zich loyaal getoond aan een etnische opvatting van burgerschap; kort gezegd aan racisme dus.
Dat een partij met dergelijke standpunten negen zetels heeft in het parlement is bedroevend. Dat deze partij in de peilingen nog verder aan het stijgen is maakt het nog erger. Maar wat misschien wel het meest droevig stemt, is het ontbreken van consequent verzet tegen de racistische politiek van Wilders. In plaats van het geschreeuw van Wilders als serieuze bijdragen aan een debat op te vatten zouden hij en zijn partij ontmaskerd en bestreden moeten worden als de racisten die ze zijn. De les van Fortuyn is niet dat de standpunten van xenofoben serieus genomen moet worden. Xenofobie zelf moet serieus genomen worden als bedreiging van linkse verworvenheden en gelijkwaardigheid.
De uitspraken van Jan Marijnissen tegenover de Telegraaf dat hij het een 'dikke plus' zou vinden als de twee bewindspersonen hun niet-Nederlandse paspoort op zouden geven waren een betreurenswaardige stap in de verkeerde richting. Harry van Bommel deed in Nova een moedige poging om de schade te beperken; Marijnissen bedoelde alleen maar te zeggen dat als mensen met een dubbele nationaliteit uit eigen beweging exclusief voor de Nederlandse nationaliteit zouden kiezen de SP-leider dit positief zou vinden. In ieder geval was dwang uit den boze. Zo'n standpunt is natuurlijk mijlenver verwijderd van dat van de PVV of haar denkwereld.
Het blijft wel een standpunt waar we het niet mee eens kunnen zijn. Een reden daarvoor is een tactische overweging: als je doet alsof nationaliteit inderdaad van belang is voor iemands politieke functioneren, word de discussie al meteen gevoerd op de termen van de nationalisten. En op die manier zal men het altijd moeten afleggen tegen overtuigde nationalisten als Wilders en co. En door de provocatie van Wilders serieus te nemen vervreemdde Marijnissen zich van de grote aantallen allochtonen die op de SP gestemd hebben. Gelukkig erkennen anders SP'ers als Anja Meulenbelt dat links in Nederland tekort schiet in het opkomen voor minderheden en dat de SP wat dit betreft ook de hand in eigen boezem moet steken.
Er is echter ook een belangrijker, principieel bezwaar tegen de uitlatingen van Marijnissen. Socialisten zouden nationaliteit niet als maatstaf moeten gebruiken. Er bestaan verschillende culturen en naties maar als socialisten zijn dit niet onze oriëntatiepunten. We komen niet op voor het behoud van naties of voor het nationale belang, zoals de PVV de Nederlandse natie wil redden of het Vlaamse Belang Vlamingen. Als socialisten beseffen we dat de ongelijkheid en onderdrukking waar tegen we ons verzetten over nationale grenzen heengaat. Wij staan niet aan de kant van Nederland, maar aan de kant van iedereen die uitgebuit of onderdrukt wordt. Dit internationalisme is noodzakelijk in een tijd waarin kapitalisme nog minder dan ooit tevoren middels de natie-staat beteugeld kan worden. En het is een onmisbaar deel van onze overtuiging dat mensen het potentieel hebben om een gelijkwaardige samenleving op te bouwen als zij niet langer verdeeld worden door de kapitalistische rat-race en discriminatie, of deze nu op basis van gender, seksuele voorkeur of nationaliteit is.
In die zin zijn socialisten niet loyaal aan hun land: wij niet streven niet naar het welvaren van de Nederlandse natie maar naar menselijke waardigheid, binnen en buiten de landsgrenzen. Wij hebben een hogere loyaliteit dan nationalisten.

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop