Volgens Foucault schreef hij een handboek voor een niet-fascistisch leven. In kringen van theorievreters hebben Anti-Oedipus en A Thousand Plateaus, de twee delen van het magnum opus Capitalism and Schizophrenia, een cultstatus gekregen. Maar voor gewone stervelingen is het werk van de Franse filosoof Deleuze maar moeilijk te doorgronden, laat staan toepasbaar. Overpeinzingen over lichamen zonder organen en mensen als verlangens-machines klinken al gauw abstract.
Blijkbaar kan zelfs de meest ondoorgrondelijke theorie nog een praktische toepassing krijgen, zo bewijst in dit geval het Israëlische leger. In keurig Deleuziaans taalgebruik omschreef brigadier-generaal Aviv Kokhavi een aanval op de Palestijnse stad Nablus als 'omgekeerde geometrie'. Oftewel: 'Het reorganiseren van de stedelijke syntax door middel van een serie micro-tactische acties'. Tijdens hun training pijnigen Israëlische officieren hun hersens over concepten als 'verschil en repetitie – de dialectiek van structurering en structuur' en 'vormloze rivaliserende entiteiten'; allemaal zo uit het werk van de Franse denker.
Hoe de Deleuziaanse invloed in de praktijk uitpakt? Kokhavi geeft een voorbeeld aan de hand van Deleuzes concept van 'gladgestreken ruimte'. 'De ruimte die je nu ziet is slechts jouw interpretatie ervan. Wij interpreteerden in plaats daarvan de steeg als een gevaarlijke ruimte waar het verboden is om in te lopen en de deur als iets waar we niet door mochten.' Met Deleuze in de hand werden alternatieve routes voor de voorspelbare doorgangen gevonden. Dus blaast het Israëlische leger nu gaten in de muren van Palestijnse woningen om zich zo door de ruimte te verplaatsen.
Een Palestijnse vrouw genaamd Aisha beschrijft hoe zij haar kennismaking met de Franse filosofie beleefde: 'Je zit samen met je familie televisie te kijken na het eten en opeens is er een oorverdovend geraas, de muur verdwijnt, de kamer wordt gevuld met stof en puin. De ene na de andere soldaat stroomt naar binnen, orders schreeuwend, met automatische geweren die alle kanten op richten.'
In 1978 omschreef Deleuze Israëlische militaire operaties als 'experimenten in repressie'. Tegenwoordig is hij zelf een inspiratiebron voor deze experimenten. Naast Deleuze staat overigens ook Guy Debord, theoreticus van de spektakelmaatschappij, op het leeslijstje van het leger. Misschien moeten ze diens advies 'nooit te werken' eens serieus nemen?