De meest nauwkeurige informatie kwam van de Palestijnse en Arabische nationalistische krant al-Quds al-Arabi (Arabisch Jeruzalem), die in Londen wordt gepubliceerd. De correspondent van deze krant in Ramallah, Walid Awad, schreef dat hij uit betrouwbare Arabische diplomatische bronnen wist dat generaal Omar Suleiman, hoofd van de Egyptische inlichtingendienst, aan verschillende Arabische regeringen had medegedeeld dan Israël een beperkt offensief tegen Gaza zou beginnen, om Hamas te dwingen een bestand zonder voorwaarden te accepteren. De bronnen meldden ook dat generaal Suleiman er bij de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Tzipi Livni, op aan had gedrongen burgerslachtoffers te vermijden. Foto's van onschuldige slachtoffers zouden alleen maar worden gebruikt om onrust te zaaien onder de Arabische bevolking; de 'Arabische straat' zou wakker geschud worden.

Het is dit, van te voren geplande scenario, dat dezelfde dag als de publicatie van deze en andere artikelen in Arabische dagbladen ten uitvoer werd gebracht: met als gebruikelijk voorwendsel de vanuit Gaza afgevuurde raketten richting Israël, represailles voor Israëlische agressie, begon de Israëlische luchtmacht met wrede aanvallen op Gaza. De aanvallen richtten zich op de door de Hamas-regering geleidde binnenlandse veiligheidstroepen, overeenkomstig de wens van de leider van de Egyptische geheime dienst, die bezorgder was over de reactie van de 'Arabische straat' dan over de levens van Palestijnen.

De overeenkomst tussen Israël en de 'Amerikaanse Arabieren' (zoals ze door de 'Arabische straat' - gewone mannen en vrouwen in de Arabische wereld - worden genoemd), dus de oliemonarchieën van de Golf, de Jordaanse monarchie en Egypte, is de afgelopen dagen dus schaamteloos blootgesteld aan de wereld. De genoemde Egyptische generaal stelde samen met Tzipi Livni, de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, het scenario op voor een bloedbad: Israëls gift aan de Palestijnen in deze dagen van feesten en cadeaus. In Washington wordt ondertussen de inventaris opgemaakt opgemaakt van de cadeaus van de Arabische monarchen aan hun Amerikaanse vriendin, de minister van Buitenlandse Zaken Condoleeza Rice: sieraden met een totale waarde van miljoenen dollars, waaronder een ketting die naar schatting 170.000 dollar waard is en een tooi van robijnen en diamanten met een waarde van 165.000 dollar, geschonken door de Saoedische koning Abdallah, en een sieraad van smaragten en diamanten met een geschatte waarde van 147.000 dollar van de koning van Jordanië, Abdallah II (Associated Press, 22 december 2008). Cadeaus die extra buitensporig en aanstootgevend zijn voor de bevolking van de betrokken landen omdat de gulle gevers natuurlijk heel goed wisten dat minister Rice de giften niet persoonlijk zou kunnen accepteren, dat deze dus openbaar eigendom zijn en na beëindiging van het mandaat van de huidige Amerikaanse regering in een gouvernementele opslagplaats terecht zullen komen.

De opzichtig slaafse houding van de 'Amerikaanse Arabieren' ten opzichte van de regering Bush - de meest gehate Amerikaanse regering in de geschiedenis van de Arabische wereld - staat in schril contrast met de opvattingen van de Arabische straat, die heel andere cadeaus voor Bush en de zijnen in gedachten heeft: de schoenen die de journalist Muntazar al-Zeidi tot held van de Arabische bevolkingen maakten.

De machtswisseling in Washington en het presidentschap van Obama zullen waarschijnlijk niet leiden tot een belangrijke wijziging van het Amerikaanse Midden-Oosten-beleid, als we mogen afgaan op de samenstelling van de nieuwe regeringsploeg in de Amerikaanse hoofdstad. Maar de voorgevel van dat beleid zal flink worden schoongeboend: we zullen een transformatie zien van een afschuwelijk imperialisme met een islamofobisch gezicht naar een imperialisme met een menselijk, zwart en 'islamofiel' gezicht. Dat is in ieder geval de richting die Obama lijkt te kiezen met de grote, op de islamitische wereld gerichte speech die gepland staat voor vlak na zijn inauguratie. Amerika moet, na de acht jaren van de regering-Bush die door onhandig optreden de Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten in gevaar hebben gebracht, zijn blazoen onder de moslims oppoetsen, teneinde de militaire heerschappij door middel van een politieke hegemonie in het Midden-Oosten te versterken. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom het Amerikaanse grootkapitaal Obama heeft gesteund, terwijl Obama's kiezers zich om heel andere redenen voor hem inzetten.

De timing van de huidige Israëlische acties heeft alles met deze zaken te maken. Met wil deze grote slag tegen Gaza slaan voor de inauguratie van president Obama. Die laatste kan het zich niet veroorloven dat zijn presidentschap begint met een beschadiging van zijn public relations in de islamitische wereld. Obama wil een president zijn die als een engel wordt gezien. Want zo'n president kan 'de vijand' gemakkelijker als duivel afschilderen. Met een engelachtige president als Obama zullen in de toekomst plotselinge daden van agressie, zoals de aanval op Gaza, nog gemakkelijker te legitimeren zijn.

Dit artikel verscheen eerder als editorial in het Italiaanse dagblad Il Manifesto. Vertaling en bewerking: Paul Mepschen