Op 11 april is in zijn woning in Algiers Ahmed Ben Bella overleden, hij werd 95 jaar. Ben Bella was de eerste president van Algerije toen het land in juni 1962 na acht jaar gewapende strijd tegen de Franse bezetters onafhankelijk werd. Een bezetting die in 1830 was begonnen.

Ben Bella werd op 25 december 1916 in Maghnia geboren uit ouders die uit Marokko afkomstig waren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht hij tegen de Duitsers in een Marokkaans regiment o.a. na de geallieerde landing bij Monte Casino in Italië en werd een aantal malen onderscheiden – onder andere ook persoonlijk door generaal De Gaulle – voor betoonde moed.

Na het begin van het Algerijnse verzet tegen de Fransen op 1 november 1954 sloot hij zich bij de nationalistische Algerijnse beweging aan. Op 22 oktober 1956 werd hij gevangen genomen, terwijl hij op weg was naar Tunesië. Het vliegtuig, dat gecharterd was door de sultan van Tunis, werd in het internationale luchtruim door Franse jagers gedwongen in Algiers te landen waar de Franse politie stond te wachten.. Met Ben Bella werden tevens vier andere leiders van de Algerijnse revolutie: Mohamed Boudiaf, Hocine Ait-Ahmed, Mohammed Khider en Mostafa Lacheraf gevangen genomen.

Pas na het ondertekenen van het vredesakkoord tussen Frankrijk (De Gaulle) en de leiders van het Algerijnse Bevrijdingsfront (FLN) zes jaar later, werden Ben Bella en de vier andere leiders van het FLN vrijgelaten.

Ben Bella werd kort daarop tot de eerste president van het onafhankelijke Algerije gekozen. Tevens werd hij algemeen secretaris van het FLN, minister van Binnenlandse zaken en minister van Buitenlandse zaken.

In augustus 1965 werd Ben Bella afgezet als president tijdens een militaire staatsgreep onder leiding van kolonel Houari Boumediene en kwam hij opnieuw in de gevangenis terecht, dit keer een Algerijnse.. Een groot internationaal opgezette actie voor zijn vrijlating had geen succes ook al stonden de handtekeningen van de Egyptische president Nasser, ayatollah Komeini van Iran, de Chileen Salvador Allende, J.P.Sartre, Simone de Bauvoir, Francoise Sagan, Ives Montand, Simone Signoret, Daniël Guerin, Catherine Sauvage en van duizenden anderen in de hele wereld, onder het verzoek tot vrijlating. De gevangenschap van Ben Bella en de andere vier leiders duurde tot juli 1979 zonder ooit door een rechter te zijn veroordeeld. Na die datum kregen ze echter huisarrest, die tot oktober 1980 duurde en de derde Algerijnse president Chadli Benjedid hen gratie verleende. Na zijn vrijlating vestigde Ben Bella zich in Zwitserland. Pas in 1990 keerde hij naar Algerije terug.

De politieke betekenis van Ben Bella
Ben Bella was een socialist en meende dat de Islam een hulpmiddel was om het socialisme in Algerije in te voeren. Hij vaardigde wetten uit die een volledig zelfbeheer van de boeren over de landbouw ten doel hadden en de algehele nationalisatie van de industrie en de handel. Begonnen werd met het grootgrondbezit van de Fransen, die het land ontvlucht waren, onder de boeren te verdelen en die aan te moedigen coöperaties te vormen op volstrekt vrijwillige basis. Hetzelfde geschiedde in de fabrieken en handelsondernemingen die Frans waren geweest. Deze ideeën kwamen niet uit de lucht vallen en waren vooral afkomstig van de belangrijkste adviseur van Ben Bella in Algiers Michel Raptis, die vele jaren algemeen secretaris van de Vierde (trotskistische) Internationale, was geweest. Deze Michel Raptis had tot 1962 anderhalf jaar in Amsterdam in de gevangenis gezeten samen met Sal Santen ( die een grote rol speelde in de Nederlandse trotskistische organisatie) voor hulp aan de Algerijnse revolutie. (hulp bij het opzetten van een wapenfabriek voor het FLN in Marokko en hulp bij de vervaardiging van valse Franse francs ten bate van het FLN in een Duitse fabriek).
In Nederland waren in die periode actief de Stichting Nederland-Algerije, die een informatiebulletin uitgaf over de ontwikkelingen in Algerije en de stichting El Djil el Djadid, die een kindertehuis in Algiers had gesticht voor voormalige schoenpoetsertjes. De revolutionaire bevrijdingsorganisaties uit allerlei landen, die in Algerije gastvrijheid genoten, waren gedwongen elders onderdak en ruimte voor hun activiteiten te vinden. Het proces van beginnende socialistische opbouw in Algerije werd afgebroken door de militaire staatsgreep van Boumediene c.s. Met het overlijden van Ben Bella is nu een historische periode afgesloten.