Het is deze maand  zeventig jaar geleden dat Henk Sneevliet, Willem Dolleman, Ab Menist, Cor Gerritsen Jan Schriever, Jan Koeslag, Jan Edel en Rein Witteveen door een Duits vuurpeleton werden doodgeschoten. De eerste zeven waren leiders van het illegale 'Marx-Lenin-Luxemburgfront', Witteveen was de drukker van het blad Spartacus, dat door hen werd uitgegeven.

Wij herdenken deze moedige revolutionaire socialisten, die tijdens de Duitse bezetting de idealen van het anti-fascisme bleven hooghouden en hun leven gaven voor de bevrijding van de onderdrukten in de wereld. Zij waren ook degenen die in hun blad als eersten hadden opgeroepen tot een algemene staking tegen de antisemitische maatregelen van de Duitse bezetters.

Zonder aan de verdiensten van de kameraden van Sneevliet iets af te doen, willen we niet onvermeld laten dat Henk Sneevliet, onbetwist de grootste Nederlandse socialistische revolutionair moet worden genoemd. Hij was een van de oprichters van de Chinese Communistische Partij in 1921 en mede initiatiefnemer van de oprichting van de Indische Sociaal-Democratische Vereniging (ISDV) in mei 1914 – voorloper van de Partai Kommunis Indonesia (PKI) in voormalig Nederlands Indië. Voor zijn revolutionaire standpunt (Indonesië los van Holland !) werd hij uit Nederlands Indië verbannen en werd hij vertegenwoordiger voor de Communistische Internationale in Azië, op voordracht van Lenin. Terug in Nederland zat hij enige tijd in de Tweede Kamer als afgevaardigde van de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. Hij werd gekozen bij de verkiezingen in 1933 terwijl hij in de gevangenis zat voor zijn oproep tot steun aan de muitende matrozen op het Nederlandse oorlogsschip De Zeven Provinciën.
In de laatste brieven aan zijn naasten vanuit de gevangenis in april 1942 schreef hij altijd geprobeerd te hebben om te leven naar de Indonesische zegswijze : Berani Karena Benar: Dapper zijn omdat het goed is.