Het regiem van Saddam Hoessein vormde nu eenmaal een 'bedreiging'. Die bekentenis van Blair was niet toevallig want ook in Engeland is er een commissie aan het uitzoeken of de redenen voor deelname aan de oorloog tegen Irak wel juist waren. Ook George W. Bush en niet te vergeten de Nederlandse premier Balkenende hebben altijd het argument van de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein gebruikt om oorlog tegen Irak te voeren. Een ander argument was dat Irak zich niet hield aan resoluties van de Veiligheidsraad. Bij andere landen die dat niet deden (Israël bijvoorbeeld) heeft dat zelfs nooit tot sancties geleid.  Nog daargelaten de keren dat veto’s van ‘bevriende’ mogendheden verhinderden dat bepaalde resoluties werden aangenomen. Ook in Nederland is een commissie (Davids) aan het uitzoeken of de redenen voor deelname aan de Amerikaanse oorlog tegen Irak wel of niet legitiem waren. Zonder twijfel zal die commissie met een hele of halve rechtvaardiging komen van de medeplichtigheid van Nederland aan de oorlog. En komt die commissie niet met een rechtvaardiging, dan zal de regering dat zeker doen.

Het regiem van Saddam Hoessein was onbetwistbaar heel kwalijk – in de eerste plaats voor de bevolking van Irak. Het was minstens zo slecht als de militaire regiems in Latijns Amerika (Pinochet, Videla et cetera) die door de Amerikanen in het zadel werden geholpen en gesteund. Ook de misdaden van de regiems van Verwoerd (Zuid Afrika), Marcos (Filipijnen) Mobutu  (Congo) of Soeharto (Indonesië) waren nimmer aanleiding voor de Westerse democraten om in de grijpen en de bevolkingen te helpen. Waarom werd, en wordt, dan wel tegen Irak oorlog gevoerd?                  
 
Wat was de echte reden voor oorlog tegen Irak?

De echte reden voor de Amerikaanse aanval op Irak is geweest dat in de bodem van het land de op twee na grootste oliereserve van de wereld zit. Hoe groot zijn de olie-voorraden in de  wereld? Nummer een is Saoedi Arabië  met 264 miljard vaten van 159 liter;  nummer twee is Iran  met 130 miljard vaten, nummer drie is Irak met 115 miljard vaten. Op 11 en 12 december 2009 hebben meer dan 40 oliemaatschappijen deelgenomen aan een veiling van olieconcessies in Bagdad. De deelnemers aan de veiling werden met zestien pantserwagens naar het Ministerie voor Petroleum gebracht. Rond het gebouw patrouilleerden tienduizenden soldaten en politie-agenten,  het verkeer werd 1,5 km omgeleid en permanent bewaakten helikopters het luchtruim. Het was de tweede veiling in 2009. Eerder onderhandelingen in juni leidden niet tot contracten met de meeste van de allergrootste maatschappijen omdat de Irakezen te hoge eisen stelden. Met de Irakese voorwaarden gingen wel akkoord de Chinese maatschappij CNPC en het Engelse British Petroleum. In november sloten het Italiaanse ENI (geassocieerd met de Amerikaanse Occidental Petroleum) en de Zuid-Koreaanse maatschappij Kogas een contract waarbij is overeengekomen dat de Iraakse staat 2 dollar per geproduceerd vat aan de maatschappijen zal betalen. Op de markt wordt voor een vat tussen de 70 en 75 dollar betaald. Later sloot ook Exxon Mobil een contract tegen die prijs. Dit keer werd ongeveer een derde van de geschatte voorraad geveild. Franse maatschappijen waren aanvankelijk van de veilingen uitgesloten omdat Frankrijk niet had deelgenomen aan de oorlog in 2003. De Iraakse president Jalal Talabani verklaarde echter vonlangs dat ook de Franse maatschappij Total welkom is in Irak. Op dit moment worden in Irak per dag 2,4 miljoen vaten per dag naar boven gepompt. Veel minder dan in Saoedi Arabië of Rusland waar rond de 10 miljoen vaten per dag worden gewonnen – de Iraakse olieproductie is ongeveer even groot als die van Noorwegen of Nigeria. De Amerikaanse vice-president Biden die in november in Bagdad was heeft de Irakezen gemaand hun eisen te matigen. 

Dank aan de bevrijders
Als dank voor het verjagen van Saddam Hoessein gunnen de huidige machthebbers in Irak de Amerikanen het grootste deel van de oliebuit – deze pompen van de 2,4 miljoen vaten die er dagelijks door buitenlandse maatschappijen naar de oppervlakte worden gehaald 1,5 miljoen naar boven. Zij hopen de productie op te voeren tot 6 miljoen vaten per dag. Het Centre for Global Energy Studies in Londen schat dat binnen 7 à l0 jaar de olieproductie van Irak opgevoerd kan worden tot 8 miljoen vaten per dag – daarmee zou Irak voor een belangrijk deel de slinkende voorraden in Noorwegen, Rusland en Mexico kunnnen vervangen en de tweede olieproducent ter wereld worden na Saoedi Arabië. 

Waarom moest Saddam Hussein weg?
Een belangrijke reden waarom Saddam Hoessein moest verdwijnen was hij in 1972 de buitenlandse oliemaatschappijen nationaliseerde. Onder die maatschappijen was de Iraakse Oliemaatschappij. Deze was eigendom van  Amerikaanse, Engelse en Franse oliemaatschappijen. Onder de maatschappijen die deze week de grootste contracten hebben gesloten is het Nederlands/Engelse Royal Dutch Shell. Shell verkreeg samen met de Maleisische maatschappij Petronas het recht om het grote veld Majnoun (12 miljard vaten) te exploiteren. Wie zou durven te ontkennen, dat de Nederlandse deelname aan de oorlog in Irak niets te maken heeft gehad met de belangen van de Shell?  

De oorlog van Bush, Blair en Balkenende

De bekentenis van Tony Blair dat hij ook een ander argument zou hebben gebruikt om Irak binnen te vallen heeft tot heftige reacties geleid – en niet alleen in de Engelse pers. De voormalige advocaat van van Saddam Hoessein, de Italiaan Giovanni Di Stefano, heeft de Britse landsadvocaat gevraagd Tony Blair te vervolgen. Omdat nu bewezen, en ook erkent, is dat er in Irak geen sprake was van de aanwezigheid van massavernietigingwapens is naar de mening van Di Stefano sprake geweest van schending van de Conventie van Genève van 1957. De aanval van 19 maart 2003 was militair niet gerechtvaardigd en werd op een illegale manier gevoerd, aldus de advocaat. Bovendien was er sprake van schending van het Charter van de Verenigde Naties die het voeren van een oorlog tegen een soevereine staat alleen toestaat als het gaat om gerechtvaardigde verdediging of bedreiging van de nationale belangen van een staat. Hiervan was in dit geval geen sprake, aldus Di Stefano.

Belastende verklaringen
De voormalige adviseur voor buitenlandse politiek van premier Blair, Sir David Manning, verklaarde op 30 november 2009 voor de commissie Chilcot, die onderzoek doet naar de redenen dat Groot-Brittannië deelnam aan de aanval: 'Tony Blair is reeds over verandering van regiem in Bagdad gaan spreken na een ontbijt in Texas met George W. Bush op 6 april 2002.' Sir Christopher Meyer, die ambassadeur in Washington was, zei te betreuren dat vanaf dit moment de militaire voorbereidingen voor de oorlog voorrang kregen boven de diplomatie.

De oorlogsvoorbereiding
In juni 2002, toen George Bush in het privé aan zijn Engelse bondgenoten onthulde had dat hij van plan was oorlog te gaan voeren, heeft Tony Blair zijn generaals opdracht gegeven op discrete wijze invasieplannen op te stellen. Drie maanden later, in september, heeft de Engelse regering een rapport van de geheime diensten gepubliceerd waarin stond dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens kón hebben. Tony Blair heeft aan de inleiding van het rapport toegevoegd dat de Iraakse dictator die wapens binnen 45 minuten kon inzetten. Het waren deze woorden die het Lagerhuis zes maanden later deed besluiten oorlog te gaan voeren.
Sir John Sawers, de huidige directeur van MI6 – de buitenlandse geheime dienst - vroeg hoe George W. Bush, die al in januari 2001 over een aanval op Irak sprak, de Britse premier kunnen overhalen mee te doen aan een aanval met of zonder de goedkeuring van de Verenigde Naties?
Ken Macdonnald, een voormalige hoge functionaris in de Labour regering, was beantwoordde die vraag op 14 december 2009 : het was 'dikdoenerij' tegenover de Amerikanen.
De oorlog zelf tegen Irak was geen dikdoenerij en ook was het geen dikdoenerij toen de regering Balkenende en de meerderheid in de Tweede Kamer zich uitspraken voor 'politieke steun' aan die oorlog. Het ging om economische belangen, vooral om die van de grote aandeelhouders van de oliemaatschappijen. Niet om die van de Engelse, Nederlandse of Iraakse mensen die hun brood moeten verdienen met werken. Het aftreden van de regering Balkenende, een regering die politieke steun heeft verleend aan een misdadige oorlog die aan tienduizenden het leven heeft gekost, zou geen onjuiste beslissing zijn.