Elk jaar organiseert Amnesty International een festival met films over het thema mensenrechten. Het is het Movies that Matter Festival (MtM). Dit jaar was eind maart in Den Haag de tiende aflevering. Met 70 films in 250 voorstellingen. Er kwamen 25.000 bezoekers op af. Waaronder opvallend veel jongeren. Binnenkort komt een aantal van de MtM-films op televisie of in de bioscoop. Hierbij enkele tips.

Advocaat van Mandela

De grote 'wínnaar' van dit festival was zonder twijfel ‘Bram Fischer’. Deze film werd door het publiek gekozen tot 'beste film'. Het is een biopic (biografische picture). De film vertelt het levensverhaal van Bram Fischer, die in Zuid Afrika optrad als advocaat van Nelson Mandela. Wat de apartheidsautoriteiten niet wisten, dat was dat Bram niet alleen advocaat was van Mandela, maar ook medestrijder in het ANC (African National Congress). Dat stelt Bram Fischer enkele malen voor moeilijke keuzes: vluchten of (door)vechten?

De film is gemaakt door de Nederlandse regisseur Jean van der Velde. Eerder maakte hij o.a. Oeroeg, All Stars, Lek, De Kleine Blonde Dood, Wit Licht en Hoe Duur Was De Suiker.

‘Bram Fischer’ is vanaf 13 april te zien in de bioscoop.

Jongeren

Een jury van studenten koos ‘The Citizen’ als hún film. Dit gaat over de Afrikaanse vluchteling Wilson die terecht komt in Hongarije. Hij wil daar graag blijven en 'Hongaar' worden. Bovendien wordt Wilson verliefd op zijn lerares Mari. Ho, ho, dat gaat zomaar niet!

Een jongerenjury (zonder studenten) vond ‘Stranger in Paradise’ haar favoriete film. Deze film speelt in een vluchtelingenkamp op Sicilië. Een leraar wil de pas gearriveerde migranten voorbereiden op hun toekomst in Europa aan de hand van een drietal verhalen. De absurditeit druipt er bij tijd en wijle vanaf.

Vaginale droogheid

‘Je uitspreken tegen onderdrukkende regimes kan bijwerkingen veroorzaken, zoals hoofdpijn, stemmingswisselingen, zweten, indigestie, verlies aan eetlust, slaap, een thuis, vrienden, grondwettelijke rechten, de dood en vaginale droogheid.’ Deze tekst zet de toon voor de film van Sarah Taksler over de Egyptische hartchirurg en cabaretier (!) Bassem Youssef. Youssef verzorgde tijdens de Arabische Lente zowel gewonde demonstranten als een satirische televisie-show. Uiteindelijk moest hij vluchten naar Amerika. Echt gebeurd. Te zien in de film ‘Tickling Giants’.

Een soort romance....

Een film die op het MtM-Festival (ook) volle zalen trok, was ‘Barakah meets Barakah’. Een film die speelt in Saoedi Arabië over een soort romance tussen een soort stadswacht en een soort fotomodel. Steeds weer een soort, want de romance komt niet echt van de grond, de stadswacht is een toezichthouder op betamelijk gedrag in de openbare ruimte en het fotomodel moet stiekem zonder sluier poseren. Allerlei regeltjes, die vooral de vrouw beknellen, staan een gezonde verstandhouding in de weg. Wat een verschrikkelijk land, dat Saoedi Arabië. Niet alleen bombarderen ze in Jemen bij voorkeur winkels, scholen en ziekenhuizen, in eigen land hebben vrouwen niks te vertellen. De film stelt dit laatste wel enigszins aan de kaak, maar vrij passief en niet erg strijdbaar. Dat terwijl de film in Saoedi Arabië nooit de bioscoop zal halen: bioscopen zijn per definitie goddeloos dus in het hele land is er geen één. Er zijn wel theaters, maar wat daar speelt wordt streng gecensureerd en de toegang is sowieso voor vrouwen verboden. Walgelijk.

Piñata!

Niet veel beter dan in Saoedi Arabië is de positie van de vrouw in de Gaza-strook onder het Palestijns-Islamitische Hamas-bewind. Dat komt duidelijk naar voren in de film ‘Gaza Surf Club’. Het aardige van deze documentaire is dat een meisje en haar ouders nogal lak hebben aan de beknotting van vrouwwezens. Ze zoeken de vrijheid en het meisje gaat zonder sluier (‘anders verdrink ik’) de zee en de surfplank op. Je houdt wel je hart vast voor hen, want zelfs de andere surfers, inclusief de jongeren, zijn allesbehalve geëmancipeerd. ‘Tja, onze traditie he.’ Báh!

Bij de eveneens uitverkochte voorstelling van ‘Gaza Surf Club’ is de zaal voornamelijk gevuld met een heel jong publiek. Dat blijft ook keurig na afloop zitten bij de nabespreking. Om vervolgens helemaal uit hun dak te gaan in de foyer bij een spetterend en swingend optreden van de Haagse surf-band Piñata.