Die Linke werd in 2007 opgericht en was een fusie van de Linkspartei/PDS, die diepe wortels had in de deelstaten van de vroegere DDR, met de WASG, een nieuwe organisatie links van de SPD en de Groenen, die hoofdzakelijk in het Westen van het land aanhang had. Die Linke kende de jaren daarna een electorale opgang. Wat verklaart de recente tegenslagen voor Die Linke? Maar in 2012 zag de situatie er anders uit: SPD en Groenen wilden een miljard euro geven aan WestLB, de failliete bank van NRW. Dit was een bank die had meegespeeld in het casino van de financiële markten en verloren had. SDP en Groenen voorzagen ook een zogenaamd compromis met de christendemocratische CDU over het budget voor de scholen. In het algemeen mikte de begroting op bezuinigingen. De groenen en sociaaldemocraten verwierpen de belangrijkste eisen van Die Linke volledig, waarop de parlementsfractie van Die Linke dan ook tegen het begrotingsvoorstel voor 2012 stemde. De parlementsleden van Die Linke deden dit in het volle besef dat ze wel eens hun mandaat konden verliezen, omdat de peilingen behoorlijk slecht waren voor Die Linke. Zwaktes van Die Linke De zwakte bij uitstek van Die Linke in NRW, dat erg slecht wordt behandeld door de media en organisatorisch zwak staat, is dat ze er niet in slaagt haar politiek in het parlement te verbinden met politieke bewustwording buiten het parlement. In feite heeft ze, tragisch genoeg, vooral de SPD geholpen om uit haar crisis te geraken want de massa van de mensen en de vakbonden gaan er vooral van uit dat alle positieve maatregelen die genomen werden door de SPD en de sociaaldemocratisch-groene minderheidsregering werden afgedwongen. Verder geloven zelfs onder potentiële kiezers van Die Linke volgens een aantal peilingen heel wat mensen in de noodzaak van een grote begrotingsdiscipline... Daar komt nog eens bovenop dat er na de succesvolle beweging tegen kernenergie eigenlijk heel weinig massale bewegingen en sociale strijd is geweest in Duitsland. Er zijn waarschuwingsstakingen geweest van de vakbonden ver.di en IG Metall rond looneisen, stakingen die zelfs tamelijk succesvol waren, maar die totaal niet werden verbonden aan bredere eisen tegen het besparingsbeleid. De protestacties tegen de financiële markten, de banken, het begrotingspact van de Europese Unie, enzovoorts zijn tot nu toe nogal zwak gebleven. We moeten er voor knokken om Die Linke weer op de rails te krijgen en banden tussen de antikapitalistische krachten binnen en buiten de partij te versterken. Geen makkelijke opdracht, want initiatieven in die richting steunen vandaag vooral op kleine en politiek marginale organisaties. Manuel Kellner is actief bij onze Duitse zusterorganisatie isl en bij Die Linke in NRW.