Hoe lukt het die man om een heel andere wereld te verzinnen, waarin de staat Israël zijn onafhankelijkheidsoorlog niet heeft overleefd en twee miljoen Joodse vluchtelingen in een soort reservaat leven in Alaska tussen de inheemse Tlingit? Hoe lukt het hem een soort Engels uit te vinden, conform aan Jiddische ritmes, doorspekt met Jiddische woorden, en toch - meestal - begrijpelijk?

Politiek is het verhaal ook interessant voor Grenzeloos-lezers. Maar het is moeilijk om aan te geven hóé interessant het is zonder alle plotwendingen te verklappen. Laat ik maar zeggen: Chabon boek is aantrekkelijk voor een publiek dat niet gecharmeerd is van macho Israëlische krijgers, maar eerder een beetje nostalgisch naar vreedzame ruzies tussen chassidisme en seculieren en de bizarre fascinatie van het schaakspel. Toch is de fantasiewereld van De Jiddische politiebond allesbehalve paradijselijk. Echt liefdevol zijn de verhoudingen tussen de Joden en de Tlingit niet. De Russische maffia laat van zich horen. En vooral, de Verenigde Staten is er nog, ook met hun gekke fundamentalisten, en zelfs de dwaze dromen die de meeste Joden zijn vergeten geven sommige christenen niet zomaar op...

Van een feministisch oogpunt is ook de verhouding tussen de protagonist – rechercheur, alcoholist en nietsnut Meyer Landsman – en zijn uiterst competente en verstandige ex en chef Bina Gelbfish, zonder meer boeiend. En voor de multiculti’s onder ons is de verdeelde ziel van de half-Joods, half-Tlingit rechercheur Berko Shemets zowel leerzaam als ontroerend.
Kortom, een boek om ervan te genieten én om erover maandenlang na te denken. Wat wil je nog meer?

Michael Chabon, De Jiddische politiebond, 416 blz., Anthos, €19,95