Het was zo'n argeloos berichtje in de krant. "Nog zeker tientallen miljarden euro's in het buitenland." Het leek een open deur, maar dat was het niet, het ging om zogeheten zwart geld dat onbekend voor de belastingdienst buiten Nederland was gestald. Niet zo maar bij een bank in Lichtenstein of Zwitserland, maar uit het zicht en professioneel opgeborgen in stichtingen, trusts en verduisterconstructies.

Hoeveel precies was gissen, maar vele malen hoger dan de achttien miljard van de gedoogpartijen. Toch trof mij niet het eventuele alternatief voor wat Rutte noemt "de economie op orde brengen"; ik ben vandaag een aanhanger van Keynes: omhoog die koopkracht! Mij gaat het om de schijnheiligheid van de Nederlandse grootgeldbezitters en de velen die hen naar de mond praten. De Europese mediterrane landen worden verdoemd om hun falend belastingstelsel en verspilmoraal, terwijl de oplichters van 'Dietsen bloed' zijn. Wat preciezer, zowel daar als hier zijn het echt niet de schoonmaaksters, buschauffeurs, onderwijzeressen en verpleegkundigen die gezamenlijk met miljarden aan de belastingdienst kunnen ontsnappen. Rijkdom en bedrog ontlopen elkaar immers niet veel.

Staatsgrepen en oorlogstaal

Nu ik toch mijn gal spuw, ergerlijk is het dat de grote voorvechters van de bezuinigingen - waaronder de koopkrachtdaling - riante inkomens hebben en ruim twee keer modaal en (veel) meer incasseren. Sterker nog, de hoogste 25 procent van de inkomens in Nederland levert geen cent in of wordt zelfs beter van het crisispakket. De rij economen, bestuurskundigen, correspondenten, politici en beursanalisten die dag in dag uit de heersende mening bepalen, de steun aan de banken bepleiten en 'de Grieken' vonnissen, staan ook in dit opzicht in een andere werkelijkheid.
Tot hun werkelijkheid behoort tevens het gemak een volksraadpleging als een referendum buiten de bestaande orde te plaatsen. Of de ene na de andere maatregel te bepleiten of verdedigen die de nationale democratieën buiten spel zetten en zo eigenlijk staatsgrepen goedkeuren. Hun leidslieden van Merkel via Sarkozy tot Rutte spreken en denken in oorlogstaal, waarin 'de Grieken' aan een "elektroshock" onderworpen worden, het zoveelste pakket over meer "vuurkracht" beschikt en dat nog steeds niet de doeltreffendste 'bazooka' gevonden is.

Uncut

Zich aan de belastingen onttrekken, heeft vele varianten. Van crimineel geld elders parkeren, hoogst deskundig minimaliseren en ontwijken tot gebruikmaken van kapitaalvriendelijke wetgeving. Berucht voorbeeld van de laatste vorm is de belastingvlucht door ruim 1.300 brievenbusvennootschappen en andere constructies via Nederland. 's Werelds op één na grootste belastingparadijs dat elders verdiende royalties onbelast laat. Volgens schattingen stroomt zo 8.000 miljard euro door.
Tegen dit hele palet begon ruim een jaar geleden in Groot-Brittannië de beweging "UK Uncut" die zich met directe acties onverkort tegen de bezuinigingen keerde op de openbare voorzieningen en het stelsel van sociale zekerheid. Aanklachten tegen als eerste Vodafone met blokkades van telefoonwinkels en verspreiding van pamfletten. Daarna bezettingen van vestigingen van een keten van drogisterijen (farmaceutische industrie), supermarkten, alcoholische dranken, enzovoort. Bankfilialen werden omgevormd tot kinderopvang, klaslokalen en bibliotheken.
Een inventieve, speelse en hardnekkige beweging die in vele steden de private toe-eigening van publiek geld aan de kaak stelde, ontregelend optrad en alternatieven concretiseerde. Dit gebeurde regelmatig in samenwerking met lokale vakbondsgroepen.

In Groot-Brittannië werken of vloeien 'uncut' en 'occupy'; een warme aanbeveling voor het Beursplein door een regelmatige 'langsloper'.

Dit artikel was eerder gepubliceerd op www.konfrontatie.nl