Ik heb niets persoonlijks tegen PvdA coryfee en oud voorzitter van de Tweede Kamer Gerdi Verbeet, noch tegen haar vader, die indertijd als militair na de tweede wereldoorlog deelnam aan de koloniale oorlog in Indonesië. Net als mevrouw Verbeet zelf heb ik geen idee wat haar vader daar toen precies heeft gedaan, laat staan dat ik me daar een oordeel over aanmatig. Maar iedere keer dat ik mevrouw Verbeet in het reclamespotje voor de veteranendag hoor zeggen dat haar vader toen in Indonesië was ‘in dienst van de vrede’, schiet me dat in het verkeerde keelgat. Want dat is gewoon een leugen, en iemand als mevrouw Verbeet weet dat, of zou dat moeten weten.

Deze koloniale oorlog had tot doel de Indonesische onafhankelijkheid te verhinderen en het eilandenrijk als wingewest voor Nederland te behouden. De oorlog van 1946 tot 1949 kostte 150 tot 200 duizend Indonesiërs en duizenden Nederlanders het leven. Voor zover het ging om het herstellen van de vrede, was dit de vrede van het kerkhof, van de platgebrande dessa.

Zoals in waarschijnlijk elke oorlog werden er door de Nederlandse militairen op grote schaal misdaden gepleegd; dorpen platgebrand, al dan niet vermeende ‘opstandelingen’ standrechtelijk geëxecuteerd enzovoort. Lange tijd werden dat soort zaken systematisch verzwegen en tot op de dag van vandaag weigert de Nederlandse regering de (nabestaanden van de) slachtoffers een ruimhartige schadevergoeding te verlenen.

Slachtoffers naar Nederland

De Stichting Komite Nederlandse Ereschulden zet zich al jaren in voor de slachtoffers van deze oorlog, onder andere door middel van rechtszaken tegen de Nederlandse staat. Op 28 augustus aanstaande dient er weer zo'n zaak in Nederland. De stichting is hard op zoek naar fondsen om een aantal van de slachtoffers en hun vertegenwoordigers naar Nederland te laten komen.

De Stichting schrijft daarover: 'Op 28 augustus aanstaande wordt door de rechter de zaak behandeld die door onze Stichting Komite Nederlandse Ereschulden (Yayasan Komite Utang Kehormatan Belanda) voor een aantal kindslachtoffers uit Zuid-Sulawesi is aangespannen tegen de Nederlandse Staat. De vaders van deze kinderen die volkomen onschuldig waren aan enige actie tegen Nederland, zijn door het beruchte Depot Speciale Troepen onder bevel van kapitein Westerling in februari/maart 1947 in Zuid Sulawesi zonder enige vorm van proces doodgeschoten. De schuldigen aan deze moordpartij zijn tot op de dag van vandaag niet voor een rechter gebracht.

Hoewel bij monde van premier Rutte en minister van Buitenlandse zaken Timmermans aan slachtoffers van het optreden van het Nederlandse leger een schadeloosstelling in het vooruitzicht is gesteld, wordt de betaling daarvan getraineerd. Daar het gaat om betrokkenen die op hoge leeftijd zijn, is de uitbetaling op korte termijn van de vergoeding een dringende zaak. Het lid van de Tweede Kamer van de Socialistische Partij, Harry van Bommel, heeft aan minister Timmermans onlangs over deze kwestie vragen gesteld.

Het is van groot belang, dat bij de rechtzitting op 28 augustus een aantal getroffenen aanwezig is. Omdat wij niet in staat zijn de kosten van hun vervoer en verblijf te dragen, zijn wij gedwongen een beroep op u te doen. Het geschatte bedrag dat nodig is om hen het proces op 28 augustus te laten bijwonen is € 8.000.

Iedere gift is welkom, hoe groot of hoe klein die ook is. Het bankrekeningnummer van onze stichting is NL 57 RABO 0131 9283 41 t.n.v. K.U.K.B. te Heemskerk o.v.v. Slachtoffers Zuid Sulawesi.'

Wie meer wil lezen over de ontwikkelingen in Indonesië in de periode 1945-1949 kan terecht bij het recent verschenen boek van Maurice Ferares ‘De revolutie die verboden werd, Indonesië 1945-1949', uitgeverij Abigador. Verkrijgbaar in onze webwinkel. Een recensie van dit boek verscheen op onze site.