Soms wordt het een mens vreemd te moede. Als een asociale partij als de VVD de ene na de andere vertegenwoordiger ziet verdwijnen wegens gesjoemel en ze gooien er nog eens een lekker hardvochtig standpunt over vluchtelingen overheen en kruiden dat met liefde voor bevriende dictators, dan zinkt zo'n partij niet in het niet, nee die handhaaft zich bij verkiezingen en stijgt daarna zelfs in de peilingen!

Gelukkig staat tegenover die vermoeienis af en toe iets bemoedigends. Dat gebeurde bijvoorbeeld van 20 t/m 28 maart tijdens Movies That Matter, het jaarlijkse filmfestival van Amnesty International. Ruim 25.000 mensen keken in negen dagen naar 70 films die direct of indirect de mensenrechten voorop stellen. Inspirerend!

Negen dagen film

Movies That Matter toont Films Die Ertoe Doen. In 2015 vond dit festival, georganiseerd door Amnesty International, plaats in Den Haag. Filmhuis en Spui Theater werden negen dagen lang voorzien van 'films die wat doen'. Die informeren over het leven van mensen hier en waar ook ter wereld. Die raakpunten hebben met hun mensenrechten of de strijd daarvoor. De films gaan in veel gevallen vergezeld door een inleiding, napraat of debat. Het festival zou er zomaar toe kunnen leiden dat (nog) meer mensen zich druk maken over en zich inzetten voor een beter bestaan voor zichzelf en een ander.

Dit jaar was de 16e Movies That Matter en nam het festival negen dagen in beslag, twee dagen méér dan vorig jaar. Bij de ruim 25.000 bezoekers waren ditmaal 7.500 scholieren van 25 verschillende scholen.

Opgelet!

Movies That Matter vertoont niet alleen films over belangrijke onderwerpen, de meeste zijn ook gewoon goeie films. Dit jaar zat daar een heuse Oscar-winnaar bij én een film die net die prijs niet kreeg, maar wél was genomineerd en die elders nog 8 nominaties en 16 bekroningen in de wacht sleepte. De komende tijd zullen deze en enkele andere 'films die wat doen' te zien zijn op televisie of in de bioscoop. Tevens zullen er op dvd verschijnen. Opgelet!

Timbuktu

De film die net geen Oscar won, dat was Timbuktu. Het was de openingsfilm van dit festival. Het is een speelfilm over een Toeareg-gezin dat woont in een tent aan de rand van de woestijn bij Timbuktu in Mali. Die stad is recent in handen gevallen van fundamentalistische moslims. Een film met hele mooie Malinese landschappen (opgenomen in Mauretanië!). En je krijgt een beeld van wat er gebeurt als je motoren, mobieltjes en kalashnikovs combineert met ideeën en opvattingen (geloof!) uit de 7e eeuw. Bijzonder is het (natuurlijk verboden!) lied dat wordt gezongen door de fameuze Malinese zangeres Fatoumata Diawara.

CITIZINFOUR

De film die wél een Oscar won, was CITIZINFOUR. Een verslag van het bezoek dat twee journalisten brengen aan klokkenluider Edward Snowden in Hong Kong. Daar overhandigt hij belastend bewijs van grootschalige, illegale privacyschendingen door de Amerikaanse geheime dienst NSA. Onthullend en spannend!

The Look of Silence

De documentaire die misschien nog een Oscar gáát winnen, is The Look of Silence. Dit is de opvolger van The Act of Killing, een film die op 22 maart 2013 in Grenzeloos werd besproken. The Act of Killing was een schokkende documentaire over een groep oudere Indonesische mannen die in 1966 hadden meegedaan aan het vermoorden van misschien wel een miljoen linkse landgenoten. Een film over daders zonder een greintje spijt. The Look of Silence is van dezelfde maker, Joshua Oppenheimer, en al even schokkend. Het verschil is dat ditmaal vooral de droefenis en het leed van de nabestaanden van de slachtoffers voor het voetlicht wordt gebracht. Net als zijn vorige film dreunt deze diep door in de Indonesische samenleving. Een must!

Veelbelovend

Andere films die in de gaten moeten worden gehouden zijn: 

Black Ice, die maakt je getuige van de acties van Greenpeace met de Arctic Sunrise tegen een Russisch boorplatform in de Noordelijke IJszee. Inclusief de arrestatie op volle zee van de actievoerders, hun veroordeling, gevangenschap en vrijlating na wereldwijde solidariteitsacties. Wonderlijk hoe documentairemaker Maarten van Rouveroy erin is geslaagd zo veel authentieke beelden bijeen te krijgen. Je zit met je neus bovenop de actie en de nasleep.

Toto and his Sisters werd de favoriete film van de scholieren. Het gaat over een zigeunerjongen (Roma) wiens moeder in de gevangenis zit wegens drugsdelicten. Volgens de omschrijving: ' Onsentimentele en fabelachtig mooie documentaire is een gevoelige, subtiele observatie van kindertijd, familierelaties en liefde.'

We are the Giant tenslotte is de film die werd uitverkoren door studenten van de Haagse Hogeschool. Een film over revolutie! Met portretten van zes mensen die opstonden, vochten en vechten tegen onderdrukking en corruptie en voor vrijheid en democratie. Een veelbelovende keus!