Na de bekendmaking van de verkiezingsuitslag waarin president Nicolás Maduro tot winnaar werd uitgeroepen, brak er op 29 juli een golf van protesten uit in de barrios en arme wijken van Caracas en vele andere steden in het hele land. Overtuigd dat er verkiezingsfraude was gepleegd – gezien de feiten rond de bekendmaking en vooral de vroegtijdige officiële uitroeping van de 'winnaar' een paar uur later, zonder de telling van de stemmen af te ronden, zonder controles of enig bewijs – gingen duizenden de straat op om hun afwijzing te uiten.

Het overweldigende volksprotest werd de kop ingedrukt door een brute repressieve reactie. Vanaf de middag van maandag 29 legde de regering haar orde op. Agenten van de staatsveiligheid (politie en delen van de strijdkrachten, zoals de Nationale Garde), samen met gewapende paramilitaire groepen, onderdrukten de demonstraties met geweld. Hun bezetting van de toegangen tot de wijken en ontelbare huisinvallen maakten het offensief compleet.

Vijfentwintig mensen werden gedood tussen maandag 29 en dinsdag 30 juli, volgens mensenrechtenorganisaties en het Openbaar Ministerie zelf. Ongeveer 2.200 mensen werden gearresteerd volgens president Maduro, en 1.406 volgens niet-gouvernementele organisaties. 95 procent van hen komt uit arme buurten, net als bijna alle dodelijke slachtoffers. Deze repressie is vooral gericht tegen de arbeidersklasse. Onder de gearresteerden bevinden zich 117 tieners, 185 vrouwen, 17 mensen met een handicap en 14 inheemse mensen. Er staan hen mogelijke gevangenisstraffen te wachten variërend van 25 tot 30 jaar op beschuldiging van vermeend 'terrorisme' en 10 tot 20 jaar op beschuldiging van 'aanzetten tot haat'.

Wij, ondergetekenden, zijn van plan om een nationale en internationale campagne te voeren ter verdediging van onze democratische rechten en voor vrijheid voor degenen die vervolgd worden omdat ze protesteren, hun ongenoegen uiten op sociale media of gewoon omdat ze in een arme wijk wonen.

We doen dit in volledige politieke onafhankelijkheid van de kapitalistische facties die momenteel om de macht vechten in het land: de regering-Maduro en de rechtse oppositie.

We gaan de confrontatie aan met het politieke regime van Maduro, dat zijn autoritaire en repressieve karakter duidelijk aan het verdiepen is. Tegelijkertijd verzetten we ons tegen de bazenoppositie onder leiding van María Corina Machado, wier politieke doelstellingen en belangen ook tegengesteld zijn aan die van het werkende volk. Wij steunen geen van beide reactionaire kampen.

Terwijl we campagne voeren tegen onderdrukking door de staat, verwerpen we ook het idee dat lid zijn van de structuren van de staat of de regeringspartij in de buurten een automatisch motief is voor stigmatisering of zelfs moord, zoals het geval lijkt te zijn geweest bij twee vrouwen in Bolivar en Aragua.

De arbeidersklasse en arme buurten krijgen het meest te verduren van de repressie

Naast de directe repressie zijn honderden werknemers in verschillende bedrijven en bij de overheid ontslagen, in sommige gevallen na illegale doorzoekingen van hun mobiele telefoons en sociale media. Mensen uit de barrios vormen de overgrote meerderheid van de gevangenen, niet alleen omdat ze de hoofdrolspelers waren tijdens de protesten van 29 en 30 juli, maar ook omdat de invallen daar zijn uitgevoerd. Alleen al omdat ze in deze volkswijken wonen, zijn veel arbeiders en jongeren gearresteerd en aangeklaagd, met als doel het aantal arrestanten te vergroten of voor eenvoudige afpersing door de politie.

Bij de massale arrestaties hebben we schendingen gezien van de meest fundamentele garanties van het recht op persoonlijke vrijheid, verdediging en een eerlijk proces. We benadrukken de invallen in huizen en arrestaties zonder huiszoekingsbevel; detentieperiodes zonder communicatie gedurende meerdere dagen; beperkingen op de benoeming van door hen vertrouwde verdedigers; evenals het gebrek aan communicatie tussen de gedetineerden en de openbare verdedigers die door de regering zelf zijn aangesteld om hun legitieme recht op verdediging voor te bereiden. De hoorzittingen zijn op afstand gehouden, via summiere en collectieve procedures, zonder duidelijke individuele aanklacht. In de overgrote meerderheid van de gevallen zijn preventieve detentiemaatregelen bevolen, wat duidelijk in strijd is met het grondwettelijk vastgelegde recht om in vrijheid berecht te worden.

Bovendien worden de gedetineerden overgeplaatst naar gevangenissen ver van de verblijfplaats van hun familie, wat hun isolement vergroot en het voor hun ondersteunende netwerken moeilijker maakt om in hun voedsel en/of medische behoeften te voorzien en deze aan te vullen gedurende de tijd dat ze in detentie verblijven. Gebleken is dat adolescente gedetineerden in dezelfde detentiecentra worden vastgehouden als volwassenen, waardoor hun recht op een wettelijk vastgelegde gedifferentieerde behandeling wordt geschonden.

In deze omstandigheden worden arme gevangenen het zwaarst getroffen. Zij zijn het minst zichtbaar, het meest anoniem en hebben de minste middelen en mogelijkheden om hun zaak openbaar te maken. Door hun economische precariteit is het voor hen ondoenlijk om de kosten te dragen in een diep corrupt gevangenissysteem waar men voor alles moet betalen. Gezien het klassengebonden karakter van 'justitie' en de stigmatisering van armen – vooral jongeren – zijn rechters, aanklagers en gevangenisbewakers nog wreder in hun aanvallen op hen. De rechtse partijen van de werkgevers hebben zich beperkt tot het aan de kaak stellen van de arrestatie van hun politieke leiders en aanhangers en hebben er ook toe bijgedragen dat deze arme gevangenen onzichtbaar zijn geworden. Ze hebben weinig gezegd over het repressieve offensief dat werd ingezet in de barrios, waarmee ze hun totale desinteresse tonen in de armen die kwamen protesteren.

We roepen mensenrechtenorganisaties, vakbonden en maatschappelijke en politieke organisaties die opkomen voor democratische rechten, zowel in het land als internationaal, op om speciale aandacht te besteden aan deze situatie en hun krachten te bundelen voor de vrijheid van degenen die gevangen zitten omdat ze protesteren en/of in een arme wijk wonen. Protesteren is geen misdaad. Arm zijn ook niet!

Stop de onderdrukking!

Vrijheid voor degenen die gevangen zitten omdat ze protesteren!

Volksprotest is een recht, onderdrukking is een misdaad!

Ondertekend door:

El Comité de Familiares y Amigos por la Libertad de los Trabajadores Presos

PPT-APR

Liga de Trabajadores por el Socialismo (LTS)

Partido Socialismo y Libertad (PSL)

Lucha de Clases–RCI

Marea Socialista

enComún

Partido Comunista de Venezuela (PCV)

Mujeres en Lucha

Pan y Rosas Venezuela

Encuentro Nacional en Defensa de los Derechos del Pueblo

Persconferentie

Op 29 augustus werd er een persconferentie gehouden voor de nationale en internationale campagne om mensen vrij te krijgen die gevangen zitten omdat ze geprotesteerd hebben. De verklaring werd voorgelezen door verschillende linkse organisaties en strijdbewegingen die de campagne hebben gepromoot, als reactie op de repressieve en autoritaire greep van de regering-Maduro na 28 juli. 'De overgrote meerderheid van de gevangenen komt uit de volkssectoren en zij zijn degenen die het zwaarst worden getroffen,' verklaarden ze.

De campagne 'Genoeg repressie! Bevrijd de mensen die gevangen zitten omdat ze protesteerden!', die door verschillende organisaties en bewegingen wordt gepromoot, wordt gevoerd als reactie op de escalatie van de repressieve situatie door de autoritaire regering van Maduro en de arrestatie van meer dan 2.000 gevangenen omdat ze protesteerden, vooral uit de arbeidersklasse en vooral jongeren. De persconferentie was bijeengeroepen door het Comité van Familieleden en Vrienden voor de Vrijheid van Gevangen Arbeiders, de Partij Thuisland voor Allen (PPT-APR), de Liga van Arbeiders voor Socialisme (LTS), de Partij voor Socialisme en Vrijheid (PSL), Klassestrijd, Socialistisch Getij, enComún, de Communistische Partij van Venezuela (PCV), Vrouwen in Strijd en Brood en Rozen Venezuela.

Luis Zapata, lid van het Comité van Familieleden en Vrienden voor de Vrijheid van Gevangen Arbeiders, las samen met leiders van de organisaties die de campagne promoten de verklaring voor, waarin wordt benadrukt dat 'de overgrote meerderheid van de gevangenen uit de volkssectoren komt en degenen zijn die het zwaarst worden getroffen.' De verklaring schetst wat er tot nu toe is gedaan en welke activiteiten worden voorgesteld om uit te voeren.

Hier kun je de verklaring / petitie lezen en je handtekening zetten.

Dit artikel stond op NewPolitics. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.