Een traantje van geluk biggelde over haar wang bij het verlaten van de bioscoop. Ontroerd en blij. Na het zien van de film Mamma Mia – Here We Go Again. Kennelijk doet de film wat bij veel mensen. In de twee maanden na de première in juli bracht hij al 320 miljoen dollar in het laatje. Dik meer dan de 70 miljoen dollar die deze rolprent ongeveer moet hebben gekost. Een film die heerlijk doet wegdromen van de dagelijkse realiteit. Escapisme optima forma?!
Muziekfilm
Mamma Mia – Here We Go Again, zeg maar nummer 2, is de opvolger van Mamma Mia uit 2008. Ook een muziekfilm met heel veel ABBA en veel dezelfde hoofdrolspelers. En ook een financieel succes. Tegenover de kosten voor het maken van die film, geraamd op 52 miljoen dollar, kwamen 610 miljoen dollar binnen aan inkomsten. Ruim een half miljard! De verhaallijn van Mamma Mia 2 diept die van nummer 1 wat verder uit. Toen ging Sophie (Amanda Seyfried) op zoek naar haar vader en kreeg er drie, omdat haar moeder Donna (Meryl Streep) ooit in korte tijd met drie mannen het bed had gedeeld. In Mamma Mia 2 staat Sophie op het punt op een Grieks eiland een hotel feestelijk te openen. We krijgen flink wat flash backs op het leven van de jonge Donna (Lily James) en haar ‘ontmoetingen’ met de drie mannen die mogelijk de verwekker van haar dochter Sophie zijn. Wederom gaan de beelden gepaard aan het uitbarsten in het zingen van liederen van ABBA, zoals het nu eenmaal een muziekfilm betaamt.
Emotioneel hoogtepunt
Vermakelijk is om te zien en horen hoe Pierce Brosnan als één van de mogelijke vaders van Sophie nog steeds totaal niet kan zingen en eigenlijk min of meer verdwaald is in deze film. Zoals hij in een interview heeft toegegeven, met daarbij de opmerking dat ie dat met veel plezier heeft gedaan. Dat plezier is te zien en niet alleen bij hem. Nieuw in deel 2 is de komst van de oma van Sophie, vertolkt door Cher (van eens Sonny & Cher). Volgens sommigen gebeurt dat vooral om ‘een grote naam’ in de film te hebben en is dit wat gezocht en geforceerd, maar haar optreden is niet echt misplaatst. In één woord geweldig is de korte verschijning van Meryl Streep bij een heel belangrijk moment in het leven van Sophie. Een hoogtepunt. Een emotioneel hoogtepunt.
Weg van ware wereld
Mamma Mia –Here We Go Again is absoluut een feel-good-movie. Zo op het oog met plezier gemaakt om plezier te verschaffen. Een Amerikaans recensent schreef: “Lean back, sing along and go with the flow”. Is het dus een vorm van escapisme? Zeker! De film voert je weg van de ware wereld, waarin ook ellende en gebrek heersen. Je ontsnapt even aan de realiteit. Mooie muziek zonder valse noten. Op de stranden géén aangespoelde vluchtelingen. Alom gezonde lijven, zonder ernstige aftakeling of depressie. Vrij vrijen en geen #MeToo. Iedereen is goed gevoed of zelfs rijk en er is geen honger of gedoe met (dividend)belasting. De zon schijnt of er geen klimaatcrisis gaande is. Maar leidt het ook af van de strijd voor een betere wereld? Staat zo’n film de vooruitgang in de weg? Tsja, dat kán zo zijn. Als je uitsluitend zwelgt in vergelijkbare producties en tot niets anders komt, dan verhindert dat wellicht de inzet voor verandering. Maar misschien helpen ze juist wel om even op adem te komen om daarna met nog meer (juist getriggerd!) enthousiasme het onrecht en ongeluk te lijf te gaan. Misschien houden ze het beeld van een beter bestaan wel mede in leven! Een voorstelling van een stukkie hemel op aarde. Escapisme? Zo ja, dan in dit geval toch wel van de bovenste plank!
Reactie toevoegen