Om alles te veranderen – de Zesde Internationale Ecosocialistische Conferentie

De Zesde Internationale Ecosocialistische Conferentie werd gehouden op 10 en 11 mei 2024 in Buenos Aires. Dit was de eerste keer buiten Europa, tien jaar na de eerste bijeenkomst in Genève in 2014. Het project begon meer dan een jaar geleden, toen ATTAC en de Argentijnse socialistische beweging Poder Popular werden benaderd om de mogelijkheid van het organiseren ervan te onderzoeken. Na maanden debatteren leidde de harde Argentijnse realiteit, samen met de electorale situatie, ertoe dat we de organisatie van het evenement in 2023 opschortten. Maar het werk en het bepalen van politieke doelen ging door.

Opeenvolgende bijeenkomsten van de organisatoren – uit Brazilië, Chili, Baskenland, Portugal en Zwitserland – werden aangevuld met een reeks internationale bijeenkomsten. Hier sloot de Marabunta-organisatie zich aan bij de lokale Argentijnse groep. Na de overwinning van Javier Milei werd besloten om de conferentie in mei te houden. Dat werd direct bekrachtigd na de overwinning van de libertaire kandidaat met zijn arbeidersvijandige kapitalistische programma van structurele aanpassing. Internationale solidariteit is immers de sleutel om de plannen van deze figuur te verslaan.

Enkele doelstellingen van de bijeenkomst

De milieubeweging in Argentinië is breed, divers, met veel activisten. De anti-mijnbouwstrijd, de strijd tegen de uitbreiding van genetisch gemodificeerde gewassen en tegen het gebruik van zogenaamde gewasbeschermingsmiddelen (landbouwgif), maken het een van de meest dynamische sectoren, met een grote aantrekkingskracht op jongeren. Het ecosocialistische perspectief komt echter zelden naar voren. Die diagnose bepaalde de conferentie: een platform, slechts eens in de twee jaar, om al het activisme met dat perspectief samen te brengen.

De uitdaging was er een politieke en activistische continuïteit aan te geven, die kan leiden tot grotere programmatische en strategische overeenstemming over de uitdaging van de klimaatcrisis en de verantwoordelijkheid van de kapitalistische productie. Dat de conferentie in het Zuiden plaatsvond was ook de uitdaging om onderwerpen aan te snijden die niet gebruikelijk zijn op andere breedtegraden: debatten over mijnbouw, groen kolonialisme of de problemen rond milieuracisme en de strijd van inheemse volkeren.

Tot slot heeft de COP30 in Belem in 2025 een nieuw debat op gang gebracht rond deze conferentie: het nut van deelname, de strategie van opzegging of deelname aan de tegentop die al aan de gang is.

De ontwikkeling van de conferentie

Na bijna een jaar werken, kwamen op 10 en 11 mei meer dan 200 mensen bijeen in het centrale auditorium van de ATE (Staatsvakbond) en de twee auditoria van het Quagliaro Hotel, eigendom van de vakbond. Geplande activiteiten op 9 mei werden opgeschort vanwege de algemene staking die dag, uitgeroepen door alle vakbondsfederaties van het land in reactie op de snoeiharde hervormingen van de regering van Javier Milei.

Beide dagen behandelden verschillende onderwerpen van de ecosocialistische agenda. Om te beginnen de geschiedenis van de conferenties zelf, in het besef dat elke strijd een geheugen nodig heeft om niet weer van voren af aan te moeten beginnen.

De problemen van het Ecomarxisme, de plundering van gebieden, schuld en handel in een eco-socialistische context, militarisering en extreemrechts en onderdrukking waren enkele onderwerpen van dag 1. Die werd afgesloten met een forumdiscussie over de grote milieustrijd van de afgelopen decennia in Argentinië.

Zaterdag de 11e begon met een toespraak van Michael Lowy over het ecosocialistische debat tussen Noord en Zuid. Daarna volgde een diepgaand debat over wat te doen met COP30, die de Eerste Latijns-Amerikaanse en Caribische Ecosociale Conferentie inluidde. Voedselsoevereiniteit, ecofeminisme en energie en klasse in het kapitalisme werden ‘s middags diepgaand verkend. Het laatste panel besprak de huidige situatie van de ecosocialistische beweging en haar toekomstperspectieven. Hierbij nam één van de leiders van de wereldwijde ecosocialistische beweging, Daniel Tanuro, deel via video.

De conferentie werd afgesloten met de drie beloftes: deelname aan de tegen-top in Belem, waar de tweede Latijns-Amerikaanse en Caribische Ecosocialistische Conferentie wordt gehouden; de zevende Internationale Ecosocialistische Conferentie in België georganiseerd door Gauche Anticapitaliste; en de continuïteit van het programmatische, strategische debat in een internationaal netwerk.

Enkele conclusies

Ik vind de zesde conferentie een succes. Met meer dan 40 organisaties uit meer dan 15 landen, met ook een groot deel van de Argentijnse provincies, heeft de ecosocialistische beweging een mijlpaal bereikt. Van hieruit kan ze krachtiger optreden in de milieubeweging.

De ecosocialistische uitdagingen liggen nu in het opbouwen van continuïteit: haar eigen permanente instanties van reflectie en opbouw. Tevens in het op een unitaire manier in actie komen tegen de extreemrechtse ontkenners van de klimaatcrisis. En daarbij altijd oppassen niet te vervallen in de valse oplossingen van het ‘groene kapitalisme’.

We zijn nu dichter bij een ecosocialistisch alternatief waarmee de arbeidersklasse kan gaan genieten van een gezond milieu, minder werkuren en meer tijd voor collectief genieten. Het is tijd om in het offensief te gaan voor een systemisch programma tegen de klimatologische en sociale barbaarsheid van het kapitalisme.

Dit artikel stond op International Viewpoint. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop