Bij de vorige Star Wars, The Phantom Menace waren de verwachtingen hooggespannen. Maar na de opgeklopte hype volgde teleurstelling, Star Wars had zijn mystiek verloren. En inderdaad, het verhaal deed meer denken aan een gemiddelde aflevering in het negende seizoen van The Bold en de Beautiful dan dat het herinneringen opriep aan de daverende space opera van weleer. Wonder boven wonder valt de nieuwe productie alleszins mee. Afgezien van het soms dramatisch slechte acteerwerk zijn de special effects geweldig, is het verhaal stukken beter en roept de film warempel weer iets van een Star Wars gevoel op.

Romantiek
Star Wars: The Attack of the Clones vertelt het verhaal van een republiek in verval en van een liefde die niet mag zijn. Romantiek en rebellie, wat willen we nog meer? Maar nee, zo mooi zijn de ontwikkelingen niet die in deze film plaatsvinden. De rust en vrede in de republiek, lang gewaarborgd door de jedi-knights - een soort monnik-ridders - worden bedreigd. Duistere krachten lijken het gemunt te hebben op het rijk. De senaat strijdt over de vraag of de republiek in reactie op deze dreiging een groot leger van klonen moet opbouwen, of dat men dient te volharden in edele principes. De piepjonge senator en prinses Padmé staat de laatste optie voor, hetgeen haar op enkele mislukte moordaanslagen komt te staan. Jedi in opleiding Anakin Skywalker krijgt de opdracht haar te beschermen. En ja hoor - er gaat iets bloeien tussen die twee. De film ontwikkelt zich in een contrast tussen deze ontluikende verboden liefde - de jediridders mogen niet trouwen laat staan seks hebben - en de groeiende opmars van het kwaad. Deze laat ook Anakin niet ongemoeid. Gedurende de film geeft hij steeds meer blijk van autoritaire ideeën. Star Wars kenners weten natuurlijk al dat Anakin later verleid zal worden door het kwaad, hij is de persoon die zal veranderen in de oerslechte Darth Vader.

Werkelijkheid
Bijster origineel is dit allemaal niet. Wat deze nieuwe Star Wars weer tot een grootse en meeslepende geschiedenis maakt zijn de overduidelijk parallellen met de politieke werkelijkheid. De Romeinse republiek die vervalt in een dictatoriaal en oorlogszuchtig keizerrijk, niet zozeer door een krachtige dreiging van buitenaf maar door intern verval en corruptie. In een imposante scène zien we de senaat in het zicht van deze vermeende dreiging vrijwel onbeperkte bevoegdheden verlenen aan de kanselier, een actie waarmee het kwaad alleen maar meer in de kaart gespeeld wordt. Een krachtige verwijzing naar Duitsland 1933.

Racisme
Deze politieke lading is des te opvallender gezien het feit dat de oude Star Wars altijd gold als het prototype film dat doortrokken zou zijn van een racistisch westers wereldbeeld. In de figuur van Darth Vader die het gemunt had op de mooie blanke prinses Leia zien we de ultieme angst van de heersers van het Avondland: de donkere schurk die er met 'onze' maagdelijke vrouwen van door gaat. Tegenover deze 'Black Beast' zien we de 'White Hero', Luke Skywalker. Een ridder, zijn fallische light-sabel immer fier geheven tegenover het zwarte kwaad. Helden uit een feodaal tijdperk, waarin mensen hun plaats nog kenden. Behalve natuurlijk de 'Jawa': de kleine kruiperige handelswezentjes die hun moeder nog zouden verkopen als ze er zelf beter van konden worden. Het antisemitische stereotiep is overduidelijk.
Van deze ideologie lijkt Star Wars nu langzaam afstand te nemen. De vrouwen worden steeds sterker, handelen zelfstandig, enige - niet alle - racistische en antisemitische stereotypen zijn verdwenen. Deze ontwikkeling zien we het duidelijkst terug in de multiculturele en multiseksuele samenstelling van de jedi-knights: het gemiddelde Nederlandse politiekorps zou er jaloers van worden.