Wat blijft van de 'affaire DSK'?

Als er een ding duidelijk is geworden, is dat er voor feministes weinig nieuws onder de zon is. Voor feministische activisten is al tientallen jaren duidelijk dat talrijke vrouwen op de werkvloer het slachtoffer worden van seksueel geweld, uitgeoefend door cliënten, management of collega's. En kamermeisjes lopen bovengemiddeld risico.{C}

Sinds de affaire DSK heeft ook de reguliere pers deze realiteit opgepikt en onthullen zij de risico's die duizenden werkneemsters lopen. Zo was er de kwestie van het jonge kamermeisje uit Guinee die vertelde hoe zij het slachtoffer werd van het seksuele geweld van een official uit Qatar, lid van de entourage van de prins van dit golfstaatje. Dit gebeurde op 27 juli in het hotel Park Hyatt hotel, in de chique buurt Paris-Vendôme. Haar klacht bleef zonder gevolg. Dat honderden kamermeisjes toen DSK werd voorgeleid hun solidariteit toonden met Nafissatou Diallo (de jonge vrouw uit Guinee die DSK aanklaagde) is niet voor niets. Ook in het geval van DSK geldt het principe 'onschuldig tot bewezen schuldig' en ook politici hebben het recht op een privé leven. Je bent vrij om met je seksualiteit te doen wat je wil en met de instemming van volwassen partners je eigen keuzes te maken. Dit is ook de inzet van de advocaten van DSK die zeiden dat er sprake was van vrijwillige, wederzijdse instemming. Zij proberen de indruk te wekken dat er sprake was van een politiek complot tegen de man die als presidentskandidaat van de Parti Socialiste allicht de meeste kans had gemaakt tegen president Sarkozy. Recent verklaarden de advocaten van DSK dat zij niet pogen de reputatie van de aanklaagster te 'besmeuren'. Maar zoals de journalist Frédéric Ploquin op 15 juni opmerkte in het feministische tijdschrift Marianne is dit slechts omdat de privé detectives die de opdracht hadden het verleden van Diallo na te gaan, niks hebben kunnen vinden; 'ondanks al het gewroet, het lastigvallen van buren, het volgen van familie, het beeld van Nafissatou Diallo als een Afrikaanse immigrante die overuren moet werken om te overleven in New York bleef overeind'. En Diallo moet ook nog zorgen voor een vijftien jaar oude dochter! Volgens kennissen is Diallo een zeer gelovige moslima. Het zijn allemaal feiten die de versie van DSK moeilijk te geloven maken. Wat er op de veertiende mei precies gebeurde in een van de suites van hotel Sofitel in New York weten we niet. Maar wat feministes in Frankrijk en daarbuiten in woede heeft doen ontsteken is het ontbreken van enige belangstelling voor het veronderstelde slachtoffer. Dagenlang waren vrienden en vriendinnen van Strauss-Kahn in de media om hun onvoorwaardelijke steun te verklaren aan deze man die 'boven alle verdenking' zou staan. Was dat omdat hij toen nog hoofd van Internationaal Monetair Fonds, en dus een machtig man, was? Sommige veroordeelden verder het 'felle karakter' van het Amerikaanse rechtssysteem of klaagden dat 'de media' DSK 'kapot maakten'. Op 16 juni verklaarde J. Lang, de voormalige minister van cultuur onder Mitterrand, dat men rustig moest blijven want 'er was niemand omgekomen'. De journalist Jean-François Khan, van de publieke radiozender France-Culture, sprak van een 'troussage de domestique', een archaïsch eufemisme voor een seksuele relatie met huishoudelijk personeel; 'het is niet in orde maar...'. Deze twee zijn bijgedraaid en betreuren het nu 'verkeerd begrepen te zijn'. Dan is er nog Ségolène Royal, presidentskandidate voor de PS in 2007, die journalisten op het hart drukte om vooral aan 'de mens' Strauss-Kahn te denken. Al deze mensen hadden geen woord over voor het veronderstelde slachtoffer. Juist dit bracht feministes in Frankrijk in beweging. Twee feministische collectieven, Les barbes (de snorren) en Osez le féminisme (Waag het feminisme) lanceerden op 21 mei een oproep: Sexisme: ils se lâchent, les femmes trinquent ('Seksisme: mannen laten zich gaan, vrouwen betalen het gelag'). Binnen enkele dagen tekenden 30.000 mensen. Een dag later vond er in het centrum van Parijs een manifestatie plaats, gesteund door verschillende politici en opiniemakers, tegen het seksisme in het dagelijks leven, de media en de politiek. Radio en pers konden dit protest niet negeren, te meer omdat enkele dagen eerder het nieuws kwam dat de rechtse minister van publieke diensten, Georges Tron, door twee voormalige werkneemsters van het stadhuis waar hij toen burgemeester was werd beschuldigd van aanranding en verkrachting. Hij nam snel ontslag 'om zichzelf te kunnen verdedigen'. Wat is er nu, na al deze schandalen, veranderd? Volgens veel feministes, verschillende dingen. Ten eerste, begonnen vrouwen zich publiekelijk uit te spreken over ervaringen die jarenlang verborgen waren en waar zij niet over durfden te spreken. Emmanuelle Piet, van het feministische 'collectief tegen verkrachtingen' vertelde in een interview in de krant Le Monde op 9 juni dat hun hulplijn nu tussen de 20 en 30 procent vaker gebeld wordt. Verder hebben activistes ook de verwarring aangevallen die de aangeklaagden creëren door verleiding, die plaatsvindt met wederzijdse instemming, over een kam te scheren met seksuele intimidatie, een daad van geweld en beperking. In tegenstelling tot wat soms gedacht wordt vindt geweld tegen vrouwen in alle lagen van de bevolking plaats en is het verschijnsel niet beperkt tot probleemwijken. De Franse feministische beweging veroordeelde de kloof tussen de feministische retoriek van de regering Sarkozy enerzijds en de feiten van de strijd tegen vrouwenmishandeling anderzijds. De Franse wet op seksuele intimidatie loopt achter op Europese wetgeving. De wet uit 2010 – aangenomen onder druk van de feministische beweging en de linkse partijen – is uitgehold en er is onvoldoende geld beschikbaar om geweld tegen vrouwen te verhinderen en hulpverleners te trainen. Feministes blijven dus actie voeren en er zijn plannen voor een nationale betoging. Josette Trat is samensteller van 'Cahiers du féminisme, dans le tourbillon du féminisme et de la lutte des classes' (uitgever Syllepse), over het socialistisch-feministische tijdschrift Cahiers du féminisme.

Nafissatou Diallo zou op verschillende punten gelogen hebben in haar aanklacht. Dat kan haar geloofwaardigheid sterk ondermijnen en de aanklager er mogelijkerwijs toe aan zetten van de zaak af te zien. Maar alle onthullingen over haar – over geld, over mogelijke witwaspraktijken – zeggen niks over de vraag of DSK haar nu wel of niet verkracht heeft die dag. Diallo zou in ieder geval niet de enige in deze zaak zijn die gelogen heeft – in zijn eerste verhoor beweerde DSK dat er niks was gebeurd. Nu zeggen zijn advocaten dat Diallo zichzelf aanbood en kwaad werd toen DSK niet wilde betalen. Pas toen er onomstotelijk bewijs kwam dat er iets gebeurd was, DNA op Diallo's kleding, veranderde hij zijn verhaal. Waarom zou gelieg van Diallo betekenen dat er niks gebeurd is terwijl leugens van DSK er niet toe zouden doen? Waarom die dubbele standaard? Wat doet het ertoe dat Diallo geen engel is, misschien zelfs de wet overtreed? Ook mensen die de wet overtreden kunnen verkracht worden – het wordt voor hen alleen nog moeilijker om hun gelijk in de rechtszaal te halen. Diallo is een immigrante, met een laag loon en slechts dankzij een asielvisum in de Verenigde Staten. Gelooft er werkelijk iemand dat zij deel uitmaakt van een complot tegen een steenrijke, machtige man? DSK is aangeklaagd voor verkrachting en heeft het recht zich te verdedigen. Diallo heeft het recht om haar verhaal te doen in de rechtszaal – alleen daar kan besloten worden of DSK schuldig is of niet.

Tags
Reactie van:

admin_2

wo, 07/06/2011 - 21:07

Cijfers over seksueel geweld duidelijk laten zien dat veel vrouwen in onze maatschappij het slachtoffer worden van mannen, en dus helemaal niet niet zo 'machtig' zijn. Diallo is een alleenstaande, zwarte vrouw en migrant, bij haar past Deva's beschrijving van 'machtig en westers' al helemaal niet.

Een vrouw zegt verkracht te zijn, een (zonder twijfel rijke en machtige) man ontkent haar aangevallen te hebben - en de man wordt klakkeloos geloofd en het hele gebeuren weg gerationaliseerd met vage verwijzingen naar een complot - een voorbeeld van seksisme.

Het argument dat DSK 'dit niet nodig heeft' - alsof vrouwen koopwaar zijn, aan te schaffen als een man iets 'nodig heeft' - is ook onzin: bij verkrachting staat het uitoefenen van macht centraal, niet het besparen van geld voor call-girl

Reactie van:

pele

wo, 07/06/2011 - 19:33

Feminisme in onze cultuur achterhaalt??!? Dan vraag ik me toch af waarom mijn vriendin, student geneeskunde, rollenspel training krijgt tegen het seksueel benaderen door meerdere tijdens een copschap om b.v. de kunnen slagen? Volgens mij besteden ze daar geen tijd aan als dit in de praktijk geen probleem zou zijn. Of is dit ook weer een middel van vrouwen om hun positie te versterken?

Reactie van:

Deva Daniël Lu…

za, 07/02/2011 - 14:02

Sommige Westerse vrouwen mogen nog steeds graag gebruik maken van hun slachtofferrol om de machtige positie die ze tegenwoordig in de strijd tussen de sexen innemen nog te versterken.... Hou daar toch eens mee op, het feminisme is in onze cultuur achterhaald. Je kunt evengoed stellen: kamermeisjes hebben meer mogelijkheden om wat bij te verdienen, en er zijn er veel die het doen. Zo ook deze 'gelovige moslima'. Ik heb van het begin af aan gedacht dat het hier om een politiek complot ging. Niet voor niets komt de vrijlating van Strauss-Kahn op het moment dat zijn opvolgster (een vrouw die niet in de slachtofferrol zit) benoemd is. Er is hier een vies politiek spelletje gespeeld tussen de machtigen der aarde, om redenen die wij niet mogen kennen. En als dit niet zo is, dan heeft een 'gelovige moslima' gewoon een rijke machtige vent af willen persen. Zo'n man als Strauss-Kahn die heeft dat toch niet nodig om zich aan iemand te vergrijpen, die legt zo 5000 euro neer voor een callgirl.

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop