Vrijwel tegelijkertijd draaien in de bioscopen Bridget Jones Baby en Absolutely Faboulous.

Twee films met vrouwen in de hoofdrol. Twee films over vrouwen die zich niet keurig persen in een klassiek rollenpatroon. Twee films die zich afspelen in Londen. Overeenkomsten dus! Toch zijn het twee films die flink van elkaar verschillen.

Positief

Waarom houden veel vrije en vooruitstrevende mensen zo van Bridget Jones? Waarom is zij zo populair onder bredere lagen van de bevolking? Afgelezen aan de oplagecijfers van haar dagboeken (geschreven door Helen Fielding) en haar films (geschreven door Helen Fielding, Emma Thompson en Dan Mazer) is dat zeker het geval. Bridget Jones Baby is in drie weken tijd in Nederland al bezocht door meer dan 600.000 mensen. Het is de absolute filmhit van de nazomer van 2016. Waarom?

In de eerste plaats is de film gewoon goed gemaakt en goed gespeeld (René Zellweger). Maar het is vooral het personage van Bridget dat boeit en verleidt. Er is ruimschoots gelegenheid tot herkenning. Bridget is heerlijk of eigenlijk damelijk imperfect. Ze is onhandig, maar dapper. Ze is onhandig met haar lijf en in de liefde, maar ze slaat zich dapper door mislukkingen en tegenslagen heen. Ze geeft zich niet over, in ieder geval niet langdurig, aan bekrompenheid, vooroordelen of chagrijn. Ze blijft een moderne vrouw, die streeft naar een basis van zelfstandigheid in haar bestaan, ze is actief, betrokken, levenslustig en schuwt de humor, die onuitputtelijke bron van (zelf)relativering, niet. Ze is redactrice van een tv-programma, zoiets als De Wereld Draait Door, en daar neemt ze stelling tegen de trend om de media nog commerciëler en sensatiebeluster te maken.

Dat zit allemaal in Bridget Jones Baby, naast de speurtocht naar wie toch de vader is van het kindje dat ze verwacht. En dan is ook nog eens haar grote liefde, Mark Darcy (Colin Firth), behalve met haar met 'de grote wereld' bezig. Hij verdedigt als advocaat feministen die vechten voor vrouwenrechten en vrije meningsuiting. Het gaat om een groep vrouwen die een soort kruising zijn van Femen (blote-borsten-activistes) en Pussy Riot (opstandige Russische meidenrockers). Rebelse types! Niet te missen.

Negatief

Rebelse types zijn Patsy en Eddy in Absolutely Faboulous ook. Maar van een andere orde. Om te beginnen is hun Londense milieu van een geheel andere aard. Patsy en Eddy bewegen zich voornamelijk in de zeer decadente kringen van topmodellen en sterren. Het is het wereldje van een Kim Kardashian, uweetwel iemand die je in zes minuten van tien miljoen Euro aan juwelen kunt afhelpen, waaronder een ring van vier miljoen! In de film figureren  maar liefst 60 cameo's, zeg maar 'beroemdheden als zichzelf'. Daarbij Joan Collins, Dame Edna, Jerry Hall, Perez Hilton en niet te vergeten Kate Moss. Die laatste speelt een belangrijke rol in het plot, althans voor zover er van een plot sprake is.

De film gaat over de belevenissen van Patsy (Joanna Lumley) en Eddy (Jennifer Saunders) bij en na de verdwijning van Kate in de Theems. We kennen de dames vanzelfsprekend nog van hun gelijknamige tv-serie in de negentiger jaren van de vorige eeuw. Ook toen al waren het 'aparte types'. In ieder geval beantwoordden ze toen al geenszins aan het traditionele vrouwbeeld. Niks lieve, zachte, zorgzame, huishoudelijke vrouwtjes. Rokende, zuipende, slonzende, sletterige en keiharde tantes die de dochter van Eddy op een gegeven moment te verstaan geven spijt te hebben haar niet te hebben laten aborteren.

Bridget Jones probeert nog verbetering te brengen in haar leven en de wereld. Patsy en Eddy doorbreken weliswaar ook het geijkte rollenpatroon, maar niet om iets beters tot stand te brengen. Weliswaar heeft Eddy thuis een levensgroot portret van Che Guevara aan de  muur hangen, maar dat is louter modieuze decoratie. Patsy en Eddy ontsnappen aan de rol van onderdanige dame door gewoon overal schijt aan te hebben. Ze 'emanciperen' zich als egoïstische loeders. Dat levert ook best een vermakelijke film op. Erg stichtend is het niet...