Charlie van Gelderen is dood (1913-2001)

In 1935 vertrok hij naar Engeland. De gebeurtenissen in Europa - de opkomst van Hitler, de nederlagen in Spanje, de Moskouse processen en de dreigende oorlog – overtuigden hem van het belang van een nieuwe revolutionaire Internationale als alternatief voor het stalinisme.
Het zwaartepunt van zijn activiteit zocht Van Gelderen in de strijd tegen de apartheid in zijn vaderland. In de jaren tachtig maakte hij deel uit van het nationale bestuur van de anti-apartheidsbeweging.
We zullen Van Gelderen niet vergeten. (JWS)

Claudia Janssen:

Zoals ik Charlie kende

Charlie kende ik al sinds 1986. Enkele dagen daarvoor had ik vernomen dat Charlie was overleden en ik huilde vreselijk. Zijn vrouw Christine vertelde dat er een herinneringsbijeenkomst gehouden zou worden. Het liet me niet meer los; ik moest er heen.
Op de bijeenkomst praatte iedereen met elkaar. Aan de muur hingen foto's uit het leven van Charlie. Zelfs een foto met enkele vrienden in Parijs, gemaakt door Ramon Mercader, de latere moordenaar van Trotski.
Vooral de menselijke kant van Charlie werd benadrukt: altijd optimistisch, altijd goedlachs. Hij vond dat revolutionairen niet een leven naast de maatschappij hoorden te hebben, maar juist er midden in moesten staan. Dat revolutionaire vrouwen daarbij ook kinderen opvoeden, sprak voor Charlie vanzelf. Hij kantte zich tegen iedere vorm van sektarisme.
Naarmate de middag vorderde, werd de stemming vrolijker, er werd gezongen en men haalde herinneringen op.
Ik vertelde over mijn ontmoetingen met Charlie. Hij leerde mij de maatschappij kennen, vertelde over Zuid-Afrika en de apartheid en deed me inzien hoe je als revolutionaire, al gaat het tegen de stroom in, gewoon kunt leven en gelukkig zijn.
Ik studeerde voor onderwijzeres en vlak voor het examen wilde de school mij niet laten afstuderen. Charlie gaf raad : ‘Just become a good teacher, everything is going to be allright.’ Ik ben met vlag en wimpel geslaagd. Als Charlie er niet was geweest, zou het leven er anders hebben uitgezien. We hebben altijd contact gehouden en hij stuurde mij een prachtige brief toen mijn eerste zoontje overleed.
Aan het einde van de bijeenkomst volgde een oproep om de op handen zijnde treinstaking te ondersteunen. De volgende dag, thuisgekomen, herkende ik verschillende mensen die ik op de bijeenkomst had ontmoet, in het journaal van de BBC: het treinverkeer lag plat. Zo wilde Charlie het ook: "The struggle will continue after my death"

Reactie toevoegen

Plain text

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
Uw reactie zal niet meteen verschijnen, deze wordt eerst goedgekeurd door de beheerder.
pagetoptoptop