In 2003 onder het tijdperk van LPF-minister Nawijn werd opnieuw een hongerstaking in Amsterdam gevoerd. Uiteindelijk konden de witte illegalen afdwingen dat Nawijn opnieuw zou gaan kijken naar de dossiers. De oogst was wel mager: slechts drie personen kregen alsnog een vergunning. Naar de rest is niet eens gekeken. De eerdere tijdelijke regeling is heel streng geweest. Er waren acht criteria waar men aan moest voldoen. Zo mocht men geen kleine strafbare feiten hebben begaan, bijvoorbeeld zwart rijden in de tram. Men mocht ook niet illegaal zijn ingereisd. Ook was de regeling niet eerlijk toegepast, de ene kon wel een vergunning krijgen waarvoor de andere het niet kon krijgen: 'hij heeft gelukt gehad en jij hebt pech gehad', was de verklaring die een rechter aan een van de witte illegalen hiervoor gaf bij het hoger beroep.

Generaal Pardon
Er is onlangs een Generaal Pardon geweest voor asielzoekers. Een van de regels hiervan is dat men een vergunning kan krijgen als er sprake is van schrijnende omstandigheden (als je kinderen hebt of als je medische problemen hebt). Het was onduidelijk dat witte illegalen hier ook gebruik van konden maken. Sommigen lukten dat wel, anderen wisten hier niet van.

De witte illegalen hebben nu de handen ineen geslagen om opnieuw de strijd aan te gaan. Het begon een half jaar geleden met het Amsterdams Comité Witte Illegalen. Eerst waren dit 45 witte illegalen en ondertussen zijn dit er landelijk bijna 300. In navolging van Amsterdam kwam er in mei in Den Haag een groep bijeen van honderd witte illegalen. Ook in Rotterdam zijn plannen voor een lokaal comité. Alle deelnemers zijn voor 1992 gearriveerd, de meesten ergens halverwege de jaren '80, anderen zelfs begin jaren '70. Ze leven in misére. Sinds hun vergunning is afgewezen in 2005, mogen ze niet meer werken. Hoewel vaak hun oude werkgevers hen direct weer aan zouden willen nemen. Ziekenkostenverzekeringen zijn dit jaar mensen aan het aanschrijven dat ze niet meer verzekerd kunnen zijn. Ze hebben vaak al tien jaar hun familie niet meer gezien, als die niet ondertussen is overleden. Sommigen hebben niemand meer in hun geboorteland. Op een vergadering legt een witte illegaal uit aan de sympathisanten: 'hoe vaak overlijdt een mens? Eén keer? Wij overlijden telkens opnieuw.' Anderen zeggen: 'dit is geen democratie' en 'dit is een open gevangenis'. De Nederlandse regering voert een keiharde aanpak om de leven van witte illegalen, die bij de eerdere regelingen geen vergunning konden krijgen, kapot te maken.

Nieuwe Europese richtlijn
Het Europese parlement gaat met een nieuwe richtlijn komen, deze wordt op 7 juni aangenomen. Hiermee wordt het mogelijk gemaakt om ongedocumenteerde 18 maanden gevangen te zetten voor het simpele feit dat ze over de grens zijn gekomen en hier willen leven. Hierbij wordt geen verschil gemaakt voor degenen die jonger dan 18 jaar zijn. En vervolgens wordt men uitgezet en voor vijf jaar verbannen. Illegalen worden hiermee gecriminaliseerd.

In heel Europa wordt gestreden voor legalisering. De eerste demonstratie tegen de nieuwe Europese richtlijn was op 7 april in Brussel met zeshonderd mensen van vele organisaties uit heel Europa. In Frankrijk bijvoorbeeld wordt ook al jaren gestreden voor legalisering. Daar bestaat een platform waar ruim achthonderd organisaties zijn aangesloten.

In Nederland wordt het oude platform 'geen mens is illegaal' nu weer nieuw leven ingeblazen en zijn plannen om hier een permanente vorm aan te geven. Er is nu een petitie waar al een dertigtal organisaties zich achter geschaard hebben. Op 7 juni wordt deze petitie aanleiding om het op de agenda in de tweede kamer te krijgen. Het is belangrijk dat dit platform breed ondersteund gaat worden door uiteenlopende organisaties van kerken tot vakbonden. Anja Meulenbelt van de SP, zet zich er ook voor in: 'Ik vindt het flauw dat er voor een paar honderd mensen zo moeilijk wordt gedaan'.
De Witte Illegalen hebben recht op een legalisering. De oude regeling was heel streng op vele punten veel strenger dan het Generaal Pardon en niet iedereen is gelijk behandeld. Iedereen die een sofinummer heeft moet opnieuw een beoordeling kunnen krijgen van een Burgemeester. De regels van het Generaal Pardon zouden zoveel mogelijk op dezelfde manier moeten worden toegepast op de witte illegalen.