Poetin wrijft zich in zijn handen omdat de monsterlijke genocide van Netanyahu en Co. tegen het Palestijnse volk de bijna net zo erge misdaden die hij tegen het Oekraïense volk begaat, een beetje overschaduwen... met de duidelijke hulp van Donald Trump.

Waarom steunt Trump Poetin? Omdat zijn plan is om de Amerikaanse macht te redden door met zijn militaire macht Rusland en China te vertellen hoe ze de wereld moeten verdelen tussen despotische regeringen binnen hun grenzen en imperialistische regeringen daarbuiten. Met de nodige aanpassingen is dit plan vergelijkbaar met dat van Hitler vóór de oorlog met de VS, toen hij een wereldverdeling tussen Berlijn, Tokio en Washington voor ogen had.

In dit plan is Israël meer dan ooit de waakhond van het Amerikaanse imperialisme in het Midden-Oosten. Trump laat Netanyahu dus bijna alles doen wat hij wil. Zijn relatie met Poetin is wat meer in tegenspraak: het is de relatie van een capo met de baas van een rivaliserende maffia, met wie hij de respectieve territoria wil afbakenen.

Vandaar een aantal zigzagbewegingen. Maar het gaat hier duidelijk om een partnerschap en een samenzwering tussen bandieten, daar bestaat geen twijfel over. Lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken, zei een paar maanden geleden dat Israël in Gaza dezelfde doelen nastreeft als Rusland in Oekraïne: 'denazificatie en demilitarisering'.

Je moet echt blind en doof zijn om niet te zien dat de fundamentele politieke inzet in Oekraïne en Palestina (en elders!) dezelfde is: het recht van volkeren om te bestaan en zelf hun lot te bepalen, ondanks de ijzeren greep van koloniale en machtswellustige onderdrukkingsmechanismen.

Het is geen toeval dat Trump en het grootste deel van extreemrechts wereldwijd zowel Netanyahu als Poetin steunen (en dat ze elkaar achter de schermen ook steunen!). Als deze twee gewetenloze criminelen winnen, zou dat voor alle aspirant-despoten over de hele wereld een enorme stimulans zijn om overal autoritaire, fascistische of fascistoïde regimes op te zetten. Met alles wat dat met zich meebrengt aan racisme, machismo, negationisme en obscurantisme.

Het is triest dat de internationale linkse beweging, op een paar uitzonderingen na (zoals de Vierde Internationale, die op haar laatste wereldcongres een meerderheidsresolutie heeft aangenomen), niet in staat is om zich op dit belangrijke punt te positioneren. Ze zou een duidelijk standpunt moeten innemen:

- steun voor volkeren die vechten voor hun recht op zelfbeschikking;

- in Palestina, Oekraïne en overal is bezetting een misdaad;

- het recht van volkeren om hun rechten te verdedigen, ook met wapens.

In plaats daarvan is het grootste deel van links verstrikt geraakt in geostrategische berekeningen die hen ertoe brengen om in naam van het 'minste kwaad' de ene staat tegen de andere te kiezen. De een kiest voor het kamp van het Westen, de ander voor dat van zijn rivalen. Soms openlijk – er zijn pro-Russische ‘communisten’ – maar meestal onder het mom van een vals pacifisme (‘geen wapens voor Oekraïne’... maar ‘het Palestijnse volk heeft het recht zich met wapens te verdedigen’). Een revolutionaire houding is juist om altijd de kant van de volkeren in strijd te kiezen, ongeacht het ‘kamp’ van de staat die hen onderdrukt.

Links noemt zichzelf ‘internationalistisch’. Helaas moeten we eraan herinneren dat die principiële houding juist de basis vormt van het internationalisme! ‘Proletariërs aller landen, verenigt u’: die leus is toch wel voor de volkeren bedoeld, voor de mensen die er deel van uitmaken, en niet voor hun leiders, toch? Hij houdt op zich geen politieke steun voor hen in, geen kritiekloze aanpassing aan hun koers. Concreet gaat het erom het Palestijnse volk te steunen ondanks Hamas (en de marionetten van de 'Palestijnse Autoriteit'! en de rol van de Iraanse mullahs!). Het gaat ook om steun aan het Oekraïense volk, ondanks Zelensky en zijn neoliberale, pro-NAVO-beleid.

Precisering nr. 1: dit principiële standpunt moet losstaan van elke macabere boekhouding. Een misdaad tegen de menselijkheid is een misdaad tegen de menselijkheid, ongeacht de omvang ervan. Het bombardement van burgers in Mariupol of Kyiv is niet 'aanvaardbaarder' dan het bombardement van burgers in Gaza. De deportatie en russificatie van Oekraïense kinderen is niet ‘aanvaardbaarder’ dan de moord op kinderen in Gaza. Is er sprake van 'twee maten en twee gewichten' in de westerse standpunten over Gaza en Oekraïne? Ja, en dat is echt slecht en moet worden veroordeeld! Maar reageren op de 'dubbele moraal' van het Westen met een andere 'dubbele moraal', die precies hetzelfde is, is niet oké voor links en, meer in het algemeen, voor de meest elementaire ethiek.

Verduidelijking nr. 2: dit principiële standpunt moet los staan van elk abstract pacifisme. Concreet betekent het recht van volkeren op zelfbeschikking en zelfverdediging dat we zowel 'Ja tegen wapens voor Oekraïne' als 'Stop de bewapening van Israël' zeggen, terwijl we ons verzetten tegen het project 'Rearm Europe' en ander imperialistisch beleid van herbewapening. Dat is niet makkelijk, maar er is geen andere weg voor antikapitalistische internationalisten.

Ik begon dit artikel met te schrijven dat Poetin in zijn handen wrijft. Tot op zekere hoogte wrijft Netanyahu ook in zijn handen. Om dezelfde reden: de focus op de onbeschrijfelijke gruweldaden in Gaza leidt de aandacht af van de bijna net zo erge misdaden die Israël begaat op de Westelijke Jordaanoever (om nog maar te zwijgen van de aanhoudende Israëlische bombardementen in Libanon en Syrië, die volkomen straffeloos blijven!). En dan hebben we het nog niet eens over de Arabische regimes (Saoedi-Arabië, de Emiraten, Egypte, Marokko...), die maar één ding willen: zich zo onopvallend mogelijk houden in de hoop hun medewerking aan het 'nieuwe Midden-Oosten' dat uit de blufpoker tussen de imperiums zal voortkomen, te gelde te maken. Ten koste van het recht van alle volkeren.

Dit artikel stond op ESSF. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.