Op 20 september arresteerden de Guardia Civil en de nationale Spaanse politie 14 hoge functionarissen van de Generalitat (Catalaanse regionale regering) en gingen over tot huiszoekingen in 40 openbare gebouwen en privéwoningen. De politie nam het propaganda materiaal van de CUP (Candidatura de Unidad Popular, de belangrijkste partij van de pro-onafhankelijke linkerzijde) in beslag en belegerde - zonder juridisch mandaat - de hele dag de kantoren van deze partij, louter om te provoceren.
Na de aanklacht tegen meer dan 700 Catalaanse burgemeesters die het referendum van 1 oktober ondersteunen en na de opeenvolgende aanvallen tegen het Bureau van het Catalaans Parlement, betekenen de acties van 20 september een kwalitatieve sprong in de escalatie door de instellingen van de Spaanse Staat tegen het referendum voor zelfbeschikking.
Escalatie van de repressie en onder controle brengen van de uitgaven van de Generalitat
Daar komt nog eens bij het onder curatele stellen van de uitgaven van de Generalitat door het Spaanse Ministerie van financiën, wat de facto een opheffing betekent van de regionale autonomie. Dit komt bovenop jaren lange controle op de publieke uitgaven onder voorwendsel van het toepassen van de bezuinigingspolitiek, waarbij de regering in Madrid in de praktijk de autonomie steeds verder uitholde.
Bovendien brengt de maatregel die genomen werd door minister Montoro heel wat begrotingsposten in gevaar (om te beginnen met het basisinkomen dat recent werd goedgekeurd door het Catalaanse Parlement in een poging de extreme armoede en sociale uitsluiting te verzachten) en het brengt onzekerheid voor de ambtenaren en werknemers van de openbare diensten over de betaling van hun volgende salarissen.
Een confrontatie tussen twee vormen van legitimiteit in Catalonië
Sinds 6 en 7 september – de data waarop de wet op het referendum en de wet op het ‘ontkoppelen’ (het losmaken uit de Spaanse Staat) werden goedgekeurd door het Catalaanse parlement – bestaat er een toestand van dubbele legitimiteit: er bestaan twee juridische systemen naast elkaar, die elkaar wederzijds niet erkennen. De eerste van deze wetten is er op gericht de volksraadpleging uit te roepen en de tweede is een soort ‘voorlopige grondwet’ voor de periode tussen de mogelijke overwinning van het ‘JA’ en het instellen van de onafhankelijkheid en een Grondwetgevende vergadering.
Beide wetten werden door het Spaans Grondwettelijk Hof geannuleerd, maar blijven van kracht vanuit het oogpunt van de regering van de Generalitat en van een meerderheid van de Catalaanse bevolking, die van oordeel is dat het Grondwettelijk Hof niet de legitimiteit heeft om ze te annuleren.
Dit is een situatie die de kiemen bevat van een politieke revolutie in een deel van de Spaanse Staat, en van een crisis zonder weerga van het post-francisme: van de monarchie en van de Grondwet van 1978. De komende dagen zullen beslissend zijn.
Steun aan het referendum over de zelfbeschikking van 1 oktober en aan de mobilisaties tegen de repressie en voor de democratische rechten
De toestand is zeer gespannen. De gebeurtenissen van 20 september laten een escalatie van acties-reacties zien die buiten het bestaande kader kan treden. Momenteel is het repressieapparaat nog niet uit elkaar gevallen (de Mossos d'Esquadra – de Catalaanse politie – heeft het niet aangedurfd om de orders van de Spaanse rechtbanken te negeren, maar ze probeert een laag profiel te houden om te vermijden dat haar leden veroordeeld worden wegens ongehoorzaamheid). Maar het valt niet te voorspellen wat er zou kunnen gebeuren als er een openlijke en massale repressie zou komen tegen de bevolking die vreedzaam mobiliseert.
Op dit moment houdt de Catalaanse regering vast aan de volksraadpleging op 1 oktober, maar de Guardia Civil nam afgelopen weken ook de electorale propaganda, stembiljetten en oproepbrieven in beslag in drukkerijen en kranten in heel Catalonië.
De repressieve escalatie door de Spaanse Staat, voorafgegaan door het aannemen van de zogenaamde ‘Morzada wet’ die de democratische rechten sterk inperkte om de strijd van de ‘Indignados’ en de mobilisaties van de ‘Mareas’ terug te dringen, leidt tot een feitelijke uitzonderingstoestand, die de fundamentele rechten sterk heeft beperkt en die niet alleen de toekomst van de Catalaanse instellingen in gevaar brengt, maar ook de dreiging inhoudt van de sterkste politieke achteruitgang sinds de poging tot staatsgreep van 23 februari 1981.
De reactie van het Catalaanse volk, met inbegrip van belangrijke sectoren van de arbeidersbeweging, bestond uit belangrijke mobilisaties in Barcelona en de rest van Catalonië, die konden rekenen op de solidariteit van manifestaties tegen de repressie en voor het recht op zelfbeschikking in de belangrijkste steden van de Spaanse Staat.
Momenteel wordt er gediscussieerd over een oproep tot een algemene staking. De havenwerkers van Barcelona hebben besloten de passagiersschepen te blokkeren die momenteel in de haven van Barcelona liggen en waarop een deel van de bijna 5.000 politieagenten en Guardia Civil-agenten overnachten die het Ministerie van Binnenlandse zaken naar Barcelona heeft gestuurd om het referendum onmogelijk te maken.
De komende dagen zal er een strijd plaatsvinden tussen de volksbeweging en de pro- onafhankelijkheids krachten van Catalonië, gesteund door de democratische sectoren van het Spaanse volk, en de starheid en de autoritaire neigingen van de Spaanse Staat die geërfd zijn van 40 jaar fascistische dictatuur.
Daar komt bij dat het er op lijkt dat er voor de eerste keer de voorwaarden bestaan voor een samenvloeiing van twee grote massabewegingen die voortkomen uit de internationale crisis en de regime-crisis in de Spaanse Staat, en die tot op heden afstand van elkaar hielden: de beweging van de ‘Indignados’ die op 15 mei 2011 ten tonele verscheen en het Catalaanse onafhankelijkheidsproces dat een jaar eerder op gang kwam.
Dit samenvloeien heeft een enorm strategisch potentieel om tot een breuk te leiden die de antikapitalistische en revolutionaire krachten in Catalonië en de Spaanse Staat moeten verdiepen en waar ze gebruik van moeten maken om zich verder te ontwikkelen.
De druk van de gebeurtenissen leidt naar hun samenvloeien: tegenover de repressie worden delen van de werkende klasse en de bevolking zich bewust van de inzet, en tegelijkertijd vragen de nationalistische stromingen de solidariteit tussen de progressieve en democratische krachten van het geheel van de Spaanse Staat.
Internationale solidariteit noodzakelijk
In deze context speelt de internationale solidariteit een fundamentele rol in het conflict. Een overwinning in Catalonië zou een overwinning zijn voor alle volkse, revolutionaire en democratische krachten in Europa en de rest van de wereld. Een nederlaag zou leiden tot een stevige terugslag voor de democratie en de klassenstrijd in Catalonië, de Spaanse Staat en de Europese Unie.
De Vierde Internationale roept al haar afdelingen en sympathiserende organisaties op om overal de solidariteit te organiseren en demonstraties te organiseren bij de Spaanse ambassades en consulaten voor het recht op zelfbeschikking en tegen de repressie, om zo nieuwe repressieve acties door de Spaanse Staat te helpen verhinderen.
- Ja tegen het recht op zelfbeschikking van Catalonië!
- Volledige steun aan het referendum van 1 oktober over het recht op zelfbeschikking!
- Tegen de repressie, de aanvallen op de democratische vrijheden en de politieke regressie!
21 september 2017, het uitvoerend bureau van de Vierde Internationale.
Hieronder publiceren we ook een eerdere verklaring van Anticapitalistas
Verklaring van Anticapitalistas over het referendum in Catalonië
Het Catalaanse parlement heeft een wet aangenomen die oproept voor het referendum op 1 oktober. Wij beschouwen deze wet als rechtmatig en gesteund door de wil van de meerderheid van de Catalaanse maatschappij die haar recht om te beslissen wil uitvoeren zelfs als dit inhoudt ongehoorzaam te zijn aan de onrechtvaardige en repressieve wettigheid van het regime.
Het volksmandaat voor het uitoefenen van het recht op zelfbeschikking heeft zich de afgelopen jaren ontelbare keren geuit in de instellingen en op straten. Een volksmandaat dat de Spaanse staat, het regime van 1978(1) en de regering proberen te blokkeren en te verbieden. De Partido Popular, Cuidadanos en de PSOE hebben geweigerd te onderhandelen over een referendum op een manier zoals de Britse regering heeft gedaan met Schotland of de Canadese regering met Quebec – niemand suggereert dat dit op een of andere manier revolutionaire regeringen zijn.
Gezien deze onmogelijkheid is het gerechtigd en noodzakelijk een wettelijk kader te overtreden dat politieke rechten weigert. Burgerlijke en institutionele ongehoorzaamheid is een rechtmatig en onvermijdelijk wapen in de strijd voor sociale, politieke, economische en culturele rechten. De geschiedenis van de volksstrijd, de feministische- of arbeidersstrijd heeft dat aangetoond.
Verder willen we onze diepe afkeer van de repressieve maatregelen betuigen. Maatregelen die leiden tot een ernstige verzwakking van de democratie voor al de werkende mensen in de Spaanse staat.
Het is dezelfde PP regering, samen met de PSOE, die het Catalaanse volk het recht ontzegt om op 1 oktober te gaan stemmen, die de afbraak maatregelen doorvoert die de sociale verworvenheden en rechten van alle werkende mensen in de Spaanse staat schaden. Deze regering heeft alle dictaten van de Europese Unie uitgevoerd, daarmee de democratie in de Spaanse staat beperkend tot het absolute minimum.
De vraag die we ons moeten stellen is zeer duidelijk. Willen we op 1 oktober een Rajoy(1) zien die is versterkt of verzwakt? Een verslagen of een triomfantelijke Rajoy? Op 1 oktober staat niet alleen het legitieme recht van het Catalaanse volk om te beslissen op het spel, maar de toekomst van het regime van 1978. Als de PP en het hele staatsapparaat is verslagen zal dit de weg openen voor een gunstige verandering voor de volksklassen in de hele staat. Als de PP wint zal het versterkt naar voren treden en het reactionaire blok dat het leidt zal zelfs harder worden.
Geconfronteerd met de bedreigingen en het waarschijnlijke verbod, opgelegd door het Constitutionele Hof, zijn de organisatie van het verzet aan de basis de weigering om de wettelijke schorsing en het meest energieke verzet fundamenteel.
Daarom herhalen wij onze steun voor het referendum van 1 oktober en de noodzaak van de linkse krachten in de hele staat de solidariteit met het Catalaanse volk te organiseren. 1 Oktober is een democratische uitdaging voor een regime dat onverbiddelijk vijandig is tegenover de meerderheid van het Catalaanse volk die hun wettelijke recht te stemmen opeisen. Een uitdaging die het uiteenvallen van het regime kan versnellen en een diepgaander democratisch proces helpen bevorderen.
noten
- In 1978 na de dood van dictator Franco is een nieuwe grondwet vastgesteld met een ondemocratische structuur, veel macht voor de centrale Spaanse Staat en een grote invloed van de monarchie.
- Rajoy is de ministerpresident van Spanje.
Deze verklaring werd gepubliceerd op de site van Anticapitalistas. Anticapitalistas is de afdeling van de Vierde Internationale in de Spaanse staat en de zusterorganisatie van Grenzeloos.
Reactie toevoegen