De resultaten van de tweede ronde van de Franse parlementsverkiezingen op zondag 7 juli waren duidelijk. De onmiddellijke dreiging van de komst van Bardella naar Matignon is afgewend, waardoor het Rassemblement National op de derde plaats staat. Bovendien werd het Macronisme, een heel politiek systeem, asociaal en autoritair, afgestraft – de Macronistische fractie daalde sterk ondanks de systematische terugtrekking van links.

Toch houdt Macron vol. Gebruikmakend van de exorbitante bevoegdheden die hem door de instellingen van de Vijfde Republiek zijn toegekend, nadat hij zich haastte het parlement te ontbinden om recht te doen aan de resultaten van 9 juni [Europese verkiezingen] en campagne te voeren, houdt hij Attal in Matignon, terwijl hij zwijgt... In zijn gisteren in de pers gepubliceerde brief erkent hij de uitslag van de verkiezingen niet. Volgens hem heeft 'niemand gewonnen', in weerwil van een stemming waarbij het Nieuwe Volksfront als winnaar uit de bus kwam en de grootste fractie in de Nationale Assemblee is.

Volgens hem moeten de politieke krachten in plaats daarvan compromissen uitwerken voor een 'republikeinse frontregering' die links en rechts combineert en LFI uitsluit. Duidelijk is dat zo'n regering geen minimumloon van 1.600 euro, intrekking van de contrahervorming van de pensioenen en alle maatregelen uit het programma van het Nieuwe Volksfront zou invoeren. Vooral omdat de pers ons tegelijkertijd informeert over het complot tussen de Macronie en extreemrechts via de geheime maaltijden georganiseerd door Thierry Solère. De realiteit van het 'Republikeinse Front' in de stijl van Macron is voor iedereen duidelijk...

Geconfronteerd met deze machtsgreep is de uitdaging voor de komende dagen om de resultaten van de stembusgang op te leggen aan Macron en de heersende klasse en de voorwaarden te scheppen voor een regering die het programma van het Nieuwe Volksfront uitvoert. In dit krachtenveld moeten de arbeidersbeweging, de jongeren en de bevolking als geheel hun volle gewicht in de schaal leggen. Het touwtrekken is begonnen en gebeurt nu. Alle delen van het Nieuw Volksfront – zowel de politieke krachten als de vakbonden, verenigingen en collectieven die het hebben gesteund – moeten heel snel bijeenkomen om te bespreken welke actiemiddelen moeten worden ingezet om deze democratische strijd te voeren.

In die context wijst het initiatief van de CGT Federatie van spoorwegarbeiders, gesteund door de CGT-confederatie, de weg. De oproep voor bijeenkomsten in het hele land op donderdag 18 juli, voor de Nationale Assemblee en de prefecturen, moet worden opgebouwd en uitgevoerd. In die context kan de periode van de Olympische Spelen geen wapenstilstand zijn: het moet een gelegenheid zijn om onze stem te laten horen, zodat het Nieuwe Volksfront en ons sociale kamp niet toestaan dat deze overwinning van ons wordt gestolen.

Daarnaast is het essentieel dat de mobilisatiekaders die de overwinning van het NFP veilig stelden bij elkaar blijven komen en de straat op gaan om de strijd voort te zetten. Die comités zullen de ruggengraat vormen van het nieuwe sociale seizoen, waarin het programma van de NFP moet worden uitgevoerd. Het zijn de arbeiders, de volksbuurten, de jongeren, de vrouwen, de LHBTI's en iedereen die gediscrimineerd wordt die hun zaken in eigen hand moeten nemen om te breken met het systeem dat onze levens en onze planeet vernietigt.

Dit artikel stond op l’Anticapitaliste. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.