Van 23 tot 28 februari vond in België het 18e Wereldcongres van de Vierde Internationale plaats. De brede discussie ging over de internationale situatie in al haar aspecten, van de structurele polycrisis in haar ecologische-, economische-, sociale- en politieke aspecten tot de verzetsbewegingen en de noodzaak om onze eigen Internationale op te bouwen en te versterken.

Er werd een resolutie gewijd aan Palestina. We publiceren hier de resolutie die door het congres werd goedgekeurd met 116 stemmen voor, 3 tegen en 4 niet-stemmers.

De oorlog tegen Palestina opent een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis. Het is een genocide uitgevoerd door Israël met de actieve steun van de Verenigde Staten en de actieve steun of medeplichtigheid van veel andere staten.

Van de 2,4 miljoen Palestijnen in Gaza zijn er 1,9 miljoen – 86 procent van de bevolking – ontheemd geraakt. Van de meer dan 47.000 doden die zijn geïdentificeerd, bestaat 40 procent uit vrouwen en kinderen, en het werkelijke bloedbad ligt tussen de 200.000 en 300.000 doden, ongeveer 15 procent van de bevolking van Gaza. Door de bevolking van het gebied te belegeren zonder voedsel of steun en door de vele andere schendingen van het internationaal recht, de moord op honderden journalisten en artsen en het blokkeren van humanitaire hulp, laat Israël zien dat het zijn doel is om de totale controle over de Gazastrook terug te krijgen. Intussen zijn 16 Palestijnse gemeenschappen met geweld verdreven van de Westelijke Jordaanoever, en in juli 2024 waren daar 1.285 Palestijnen ontheemd.

Het is een aanval op en een bedreiging van alle Palestijnen en de meerderheid van de mensen in het Midden-Oosten, met grote gevolgen voor zowel de regio als geheel als voor de wereldwijde geopolitieke verhoudingen.

Een lange genocidale oorlog

De Israëlische aanvallen op Libanon sinds september 2024 vormen een nieuwe fase in de oorlog: duizenden mensen worden gedood door willekeurige aanvallen en massale bombardementen, en tienduizenden mensen ontvluchten het zuiden van het land. Op 27 september voltooide de moord op secretaris-generaal Hassan Nasrallah van Hezbollah en verschillende van zijn leiders wat een systematische onthoofding van de organisatie bleek te zijn na sabotage van haar communicatienetwerk.

Vervolgens breidde de focus van Israëls militaire en politieke aanval zich uit van van Gaza naar Zuid-Libanon – dat wil zeggen, de gebieden van die staat waar de basis van Hezbollah is gevestigd – samen met pogingen om de propaganda te heroriënteren, waarin Iran wordt voorgesteld als de belangrijkste bedreiging voor de zogenaamde beschaafde wereld. In feite voert Netanyahu al sinds november 2023 'beperkte militaire invallen' uit in deze regio.

Biden's acties onthulden de diepte van zijn hypocrisie: de oproep van de VS en anderen op 26 september voor een staakt-het-vuren van drie weken tussen de zionistische staat en Hezbollah maakte al snel plaats voor een verklaring van Biden waarin hij de dood van Nasrallah begroette en duidelijk maakte dat zijn regering het Israëlische offensief in Zuid-Libanon en Gaza steunt. Het standpunt van 'Genocide Joe' was een van de oorzaken van Harris' nederlaag in de presidentsverkiezingen, omdat de Democraten de steun van een aanzienlijk deel van de geracialiseerde bevolking verloren. De komst van Trump viel samen met slijtage van het Israëlische leger en de macht van Netanyahu, die een gevangenenruil kreeg opgelegd als onderdeel van het staakt-het-vuren van 15 januari 2025, met een verhouding van 1 Israëlische gevangene voor elke 30 Palestijnen.

Maar hoewel het staakt-het-vuren een pauze in de horror betekent, heeft het niets gedaan om de genocidale bedoelingen van de Verenigde Staten en Israël te beteugelen: Trump heeft aangegeven dat hij Gaza in bezit wil nemen, het wil ontdoen van zijn bevolking door ze te verdrijven naar Egypte of Jordanië, terwijl Israël zijn aanvallen richting de Westelijke Jordaanoever heeft geëscaleerd. De Israëlische minister van Defensie Israël Katz verklaarde:

We hebben de oorlog verklaard aan het Palestijnse terrorisme op de Westelijke Jordaanoever. Als de operatie voorbij is, zullen de troepen van de IDF [het Israëlische leger] in het kamp Jenin blijven om ervoor te zorgen dat de terreur niet terugkeert.

Een totale oorlog

Israël pleegt dus massaterreur in een asymmetrische oorlog, met als doel alle politieke, militante of militaire dissidenten het zwijgen op te leggen. Deze oorlog is niet gewoon een voortzetting van de 75 jaar oude oorlog van apartheid en kolonisatie, en van etnische zuivering tegen degenen die Palestina bewoonden vóór de opgelegde oprichting van de staat Israël. Er is een kwalitatieve sprong gemaakt in de wil om het Palestijnse volk uit te roeien, door de ontmenselijking van Palestijnen en in een supremacistische logica, in een totaal verraad van de herinnering aan de Shoah.

Het huidige bloedbad is ook gekoppeld aan de neofascistische aard van de regering Netanyahu. Ernstig verzwakt door maanden van volksprotesten tegen haar arrogantie tegenover de rechterlijke macht en het duidelijke bewijs van haar corruptie, heeft Netanyahu, die de extreme zwakte van antizionistisch links heeft uitgebuit, de bloedige aanval van 7 oktober 2023 aangegrepen om te proberen het initiatief en de controle over de interne situatie terug te krijgen. Het zet de Nakba voort, gisteren bloedbad en verdrijving in Gaza, nu aanvallen op de Westelijke Jordaanoever. Het doel is om een Groot-Israël te vestigen dat ook Zuid-Libanon tot aan de rivier de Litani zou kunnen omvatten. De interne doelstellingen van het Israëlische beleid en de onbesuisde stormloop naar oorlog maken allemaal deel uit van de 'botsing der beschavingen'-retoriek die door de Westerse mogendheden naar voren wordt gebracht, een discours dat perfect past bij hun behoeften in de context van de wereldwijde crisis van het systeem van imperialistische overheersing.

Netanyahu is nu de voorhoede van extreemrechts wereldwijd, dat zijn traditionele antisemitisme op een laag pitje heeft gezet ten gunste van een wereldwijd racistisch en islamofoob offensief. We zijn getuige van de opkomst van een nieuwe wereldorde wiens historische missie het is om massaslachtingen mogelijk te maken ten behoeve van de overheersing van de wereld door de grote imperialistische machten. Het aan de macht komen van Trump maakt een gigantische versnelling van die oriëntatie mogelijk.

De onderdrukking van de Palestijnen is niet te wijten aan de grillen van één man, maar aan de logica van de heersende klassen van de Israëlische staat, ten koste van het Palestijnse volk.

De belangen van de imperialisten en de Arabische regeringen

Toch handelt Israël niet alleen. Dit is de eerste keer sinds het offensief tegen Irak in 2003 dat de Verenigde Staten zo direct ingrijpen. Hun steun van miljoenen dollars en wapens aan Israël is doorslaggevend voor de totstandkoming van een historische slachting onder burgers. Het wordt uitgevoerd met de medeplichtige stilte of hypocriete protesten van de grote westerse mogendheden, de late protesten van China of het koorddansen van Poetins Rusland. De imperialistische machten negeren de verschillende resoluties van de VN en het Internationaal Strafhof, die geen invloed hebben op de gebeurtenissen.

Wat de meeste regeringen in de Arabische wereld betreft, hun logica van 'normalisatie' van de betrekkingen met Israël en het onzichtbaar maken van de Palestijnse zaak, die vóór 7 oktober de overhand had, maakt hun kritische verklaringen over het bombardement op Gaza, die onder druk van het volk werden toegegeven, zielig en tragisch. Voor miljoenen mensen in de Arabisch sprekende- en moslimlanden in de regio worden Arabische regimes duidelijk gezien als samenwerkend met Israël en de imperialisten. Dat beleid leidt ertoe dat ze, zoals in Algerije, Marokko, Egypte en Jordanië, de repressie tegen hun bevolking opvoeren, omdat ze weten dat elke mobilisatie voor solidariteit met Palestina onvermijdelijk zou uitmonden in een protest tegen hun regeringen. Het feit dat ze het plan van Trump om van Gaza de 'Midden-Oosten Rivièra' te maken aan de kaak hebben gesteld, wordt verklaard door hun bezorgdheid om hun eigen belangen te verdedigen, niet door hun steun voor het Palestijnse volk.

De medeplichtigheid van de Palestijnse Autoriteit met de Israëlische staat is steeds duidelijker geworden voor een groter deel van de Palestijnse bevolking.

De pro-Assad bataljons in Syrië, Hezbollah in Libanon en de Houthi's in Jemen, in opstand tegen een Saoedische regering – allemaal krachten die banden hebben met het theocratische en diep repressieve regime van Iran – beweren te handelen in het belang van het Palestijnse volk, terwijl ze in werkelijkheid hun eigen belangen proberen te bevorderen. De ineenstorting van het gehate regime van Bashar al-Assad in Syrië is een opluchting voor miljoenen Syriërs, maar progressieve krachten, met name de Koerden en in het bijzonder Rojava, zitten nu gevangen in een vicieuze cirkel tussen het imperialisme van Erdogans Turkije en Israël.

Het is een meervoudig koloniaal en imperialistisch offensief, met gewelddadige onderdrukking en het aanmoedigen van nieuwe nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, het verdwijnen of de massale uittocht van Palestijnen, militaire invallen in het zuidwesten van Syrië en bombardementen op de Houthi's in Jemen, die manoeuvres van de Amerikaanse marine en koopvaardijschepen bij de ingang van de Rode Zee proberen te blokkeren.

Wat Israël doet is geen zelfverdediging, maar een van de meest beschamende bloedbaden in de recente geschiedenis, door Zuid-Afrika voor het Tribunaal van Den Haag terecht als genocide aan de kaak gesteld. De aanhoudende tragedie veroorzaakt politieke en ideologische omwentelingen over de hele wereld. Het wordt steeds moeilijker voor bondgenoten om zowel de Verenigde Staten als Israël te verdedigen.

Een solidariteitsbeweging zonder weerga sinds tientallen jaren

Het bloedbad in Gaza heeft een bijzondere impact op jongeren over de hele wereld. De solidariteitsbeweging is op wijdverspreide repressie gestuit: demonstraties zijn verboden, deelnemers onderdrukt en zelfs gevangen gezet. Honderdduizenden mensen hebben gedemonstreerd, wapenfabrieken geblokkeerd en aangedrongen op het verbreken van de akkoorden tussen hun landen en Israël. De beweging oefende invloed uit in artistieke kringen en de boycotbeweging verspreidde zich. Miljoenen jongeren die de twee Intifada's niet hadden meegemaakt, herontdekten die strijd en maakten hem zich eigen. Geracialiseerde jongeren in volksbuurten, slachtoffers van de toenemende islamofobie, identificeerden zich met de Palestijnse zaak.

Terwijl acties ter ondersteuning van deze zaak snel van antisemitisme worden beschuldigd door degenen die de acties van Israël verdedigen, hebben jonge Westerse Joodse humanisten een bewustzijnsevolutie laten zien door een niet-zionistische of antizionistische oriëntatie te ontwikkelen, tegen de stroom van pro-Israëlische reacties op 7 oktober in, en organiseren ze een historische mobilisatie die de machthebbers in de VS uitdaagt. De beweging speelde een belangrijke rol bij het vervangen van 'Genocidal Joe' Biden door Kamala Harris.

De mobilisatie verliep in verschillende fasen. Ten eerste was het in de maanden na 7 oktober heel moeilijk om het hoofd te bieden aan de politieke druk die het pseudo-'recht op zelfverdediging' van Israël steunde. Daarna waren er grote mobilisaties, met een prachtige opleving toen de universiteiten mobiliseerden. Nu staan we voor een nieuwe situatie met de uitbreiding van de oorlog naar Libanon, die volgt op gerichte aanvallen in Iran. De dreiging van een regionale oorlog is aanweziger dan ooit, en de hals over kop oorlog die we vreesden en aankondigden lijkt aan de gang te zijn.

Er is ook verzet in Israël tegen genocide en kolonisatie, met een oproep ondertekend door 3.600 persoonlijkheden die oproepen tot sancties tegen Israël, soldaten die militaire dienst weigeren, afgevaardigden van de Israëlische Communistische Partij (Joods en Arabisch) die uit het parlement zijn geschorst omdat ze de oproep van Zuid-Afrika tegen de genocide in Gaza steunden, journalisten van het dagblad Haaretz die de Israëlische misdaden in Gaza en de kolonisatie op de Westelijke Jordaanoever aan de kaak stellen, ngo's zoals B'Tselem die Palestijnse politieke gevangenen verdedigen, enzovoort. Toegegeven, ze vormen een zwakke minderheid, maar we moeten ruchtbaarheid geven aan hun strijd, die door zoveel propaganda tot zwijgen is gebracht.

Onze acties voor Palestina

Het is meer dan ooit onze verantwoordelijkheid om een wereldwijde beweging van solidariteit met Palestina op te bouwen. Die beweging moet breed en verenigd zijn en eisen:

• Stop de slachtingen;
• Terugtrekking van de troepen;
• De wederopbouw van Gaza door en voor de Gazanen, op kosten van de imperialistische mogendheden, zowel de direct betrokkenen als de medeplichtigen;
• Toegang tot humanitaire hulp voor de bevolking;
• De vrijlating van gevangenen;
• Een volledige stopzetting van de ontheemding en de garantie van het recht op terugkeer voor alle Palestijnen;
• BDS (Boycot, Desinvesteren, Sancties).

Al deze humanitaire eisen zijn fundamenteel. Om dit te bereiken moeten we demonstraties, bezettingen en boycots opvoeren, eisen dat bedrijven die meewerken aan de genocide worden gevorderd, wapenverkopen blokkeren en regeringen oproepen om alle banden, vooral commerciële, en alle steun aan de genocidale staat te beëindigen. We hebben de steun van de vakbonden en de straat nodig. We steunen de vorming van zichtbare Joodse blokken in solidariteit met Palestina. We streven naar maximale ruimte voor democratisch debat binnen de beweging.

Maar diep van binnen weten we dat deze beweging ook anti-imperialistisch, dekoloniaal en anti-oorlog is en dat ze resoneert met de dreiging van een chaotische wereld waarin de betrekkingen tussen de grootmachten met wapens worden beslecht. Als onderdeel van die beweging willen we bevestigen dat de volkeren van de wereld, de arbeidersklasse en geracialiseerde mensen, in opstand moeten komen en de macht aan de misdadigers moeten onttrekken. Wij steunen het verzet van volkeren, gewapend of ongewapend. Alleen een massale mobilisatie, vooral in het Midden-Oosten, kan de huidige, totaal onevenwichtige machtsverhouding veranderen en staten en organisaties dwingen in actie te komen tegen deze genocide.

Wij delen niet het politieke project van Hamas of Hezbollah, noch hun repressieve en reactionaire visie op de samenleving. Maar gezien de terugtrekking van links in de regio en de afwezigheid van andere krachten van verzet tegen het kolonialisme, hebben die organisaties een grote electorale- en volkssteun, dus zijn ze de facto erkende instrumenten van verzet, zowel in de regio als voor sommigen in solidariteitsbewegingen. Daarom hekelen we de retoriek van de Westerse heersende klassen die het Palestijnse volk en hun organisaties als 'terroristisch' bestempelen. Voor Israël en zijn bondgenoten is alleen al de daad van verzet een terroristische actie. Voor ons komt het geweld van de slachtoffers voort uit het geweld van de onderdrukkers. Hoewel we Hamas politiek niet steunen, steunen we wel haar democratisch bestaansrecht en eisen we de verwijdering van de PFLP, Hamas en Hezbollah van de lijsten van terroristische organisaties die onder andere door de Verenigde Staten en de Europese Unie zijn opgesteld.

Meer dan waar ook kan de zegevierende strijd van de uitgebuitenen en onderdrukten in Palestina de weg zijn naar een rechtvaardiger wereld. We bevestigen opnieuw de noodzaak om de zionistische staat te ontmantelen, als een 'staat voor de Joden', en dat alleen een vrij, democratisch, seculier en egalitair Palestina, waar alle verspreide Palestijnen naar terug kunnen keren, en waar iedereen kan wonen, ongeacht zijn of haar religie, zolang ze dit dekoloniale kader accepteren, een rechtvaardige en vreedzame oplossing kan brengen voor de volkeren in de regio. De machtsverhouding die nodig is om zo'n oplossing tot stand te brengen, ver van de luchtspiegelingen van een Palestina dat beperkt blijft tot Bantustans, impliceert een wereldwijde en vooral regionale mobilisatie om de imperialisten, de Verenigde Staten in het bijzonder, een halt toe te roepen.

Israël en de Verenigde Staten zijn geïsoleerd op het internationale toneel.

Palestina wordt gesteund door de meerderheid van de arbeidersklasse. Het is aan ons om die steun om te zetten in massa-actie!

Dit artikel stond op Fourth International. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.