Je kan begrip opbrengen voor degenen die vandaag opluchting of zelfs vreugde voelen, in de veronderstelling dat een nieuwe regering op het punt staat gevormd te worden [1]. Aan de andere kant is het moeilijker om mee te gaan in de hoogdravende en kinderachtige overdrijvingen die Israël beschrijven als op weg van duisternis naar licht en van slavernij naar vrijheid, alsof het Alexander Loekasjenko is die gevallen is en niet Benyamin Netanyahu.

Beide partijen maken zich schuldig aan hysterische overdrijvingen: het vertrek van Netanyahu is noch het vertrek uit noch de toegang tot het paradijs. Het kamp dat Netanyahu heeft veracht, zijn successen heeft genegeerd en zich heeft geconcentreerd op zijn levensstijl en mislukkingen, zal vanavond, 3 juni, met vreugde in de zwembaden van de stad springen. Dus het spijt me dat ik een spelbreker ben. Maar de regering-Netanyahu zal worden vervangen door een andere rechtse regering. Israël zal ontwaken op een nieuwe dag die te veel zal lijken op de vorige dag.

Je kan begrip opbrengen voor het geluk om Likud uit de macht te verwijderen, gezien het grote aantal clowns in haar regering, die de laatste jaren een one-man-show is geweest. Miri Regev [parlementslid sinds 2009 en minister van Cultuur en Sport vanaf 2015 en daarna van Vervoer] uit ons leven zien verdwijnen, is een subliem moment. De nieuwe regering zal een doeltreffender en spectaculairder team van ministers hebben, van wie sommigen zullen proberen hun werk fatsoenlijker te doen. Dat is prettig. Maar boven dit alles hangt een donkere en beklemmende wolk: rechts komt in de plaats van rechts. Rechts zonder Netanyahu zal in de plaats komen van rechts met Netanyahu, en beide zijn afschuwelijk. Geen enkel serieus links mens kan hier blij mee zijn.

Net voordat ook links in de verleiding komt om de dreigcampagne van de Bibi-isten te geloven dat dit een 'extreem-linkse regering' is, is het nodig om met grote droefheid terug te keren naar de realiteit dat rechts ook met deze regering onbetwist zal regeren. Het vertegenwoordigt geen eenheid of verandering, het is rechts. Het proces van de vorming van deze regering is een voorbode van wat ons nog te wachten staat: niemand maakte Meretz en de Arbeidspartij het hof tijdens de coalitieonderhandelingen; ze zaten in de zak van de grote jongens. Ze gaven hen de portefeuilles vervoer en gezondheid. En ze hebben steekpenningen aangeboden aan de Verenigde Arabische Lijst [de islamist Mansour Abbas], die nauwelijks links kan worden genoemd.

Minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid zal de wereld rondreizen om foto's te laten maken met staatslieden en al diegenen charmeren die zo wanhopig een zogenaamd ander Israël willen zien. Het zal weer een illusie zijn zoals die verspreid werd door Shimon Peres [minister in verschillende functies sinds 1970, daarna premier en uiteindelijk president van de staat Israël van juli 2007 tot juli 2014], Yair Lapid's voorganger in de rol van het mooie gezicht van Israël. Dit zal niet alleen te danken zijn aan de regering die hem steunt, maar ook aan zijn eigen standpunten: Lapid is rechts. Hij zal het eens zijn met bijna alles wat deze rechtse regering doet, dus waarom zou hij klagen? Wat de cruciale kwesties betreft, zal broeder Bennett het beleid van broeder Lapid uitvoeren, en omgekeerd. Wat een broederschap!

Over minister van Financiën Avigdor Lieberman kunnen we beter niet te veel zeggen. Israël heeft nog nooit zo'n rechtse, verrotte minister van Financiën gehad. Minister van Justitie Gideon Sa'ar en minister van Binnenlandse Zaken Ayelet Shaked zullen het gezicht van het kwaad in de regering zijn. Hier zal zelfs niet de schijn van medeleven en menselijkheid, laat staan van gelijkheid, jegens de niet-Joden van het land worden opgehouden. Minister van Defensie Benny Gantz is Gaza al aan het wurgen zoals nog nooit iemand heeft gedaan.

En dit alles zal worden voorgezeten door premier Naftali Bennett, die al het een en ander op zijn kerfstok heeft na een verschrikkelijke oorlog in Gaza, waar hij op aandrong vanwege de ontvoering van en moord op drie jonge Joden op de Westelijke Jordaanoever, een oorlog die hij maar al te graag zou willen herhalen.

Iran, het recht van de natiestaat, de rechtsstaat, de defensiebegroting en de nederzettingen zullen worden behandeld zoals onder de vorige regering. In de buitenpost van Evyatar [2], het laatste wilde gras tot nu toe, kan men de champagne al laten knallen. Deze 'uiterst linkse' regering zal hen ook steunen. Het is een regering van slecht nieuws.

De overblijfselen van het miserabele zionistische links zullen vanaf de bezoekerstribune met nostalgie toekijken wat er gebeurt. Niemand zal ze serieus nemen, en terecht. Ze hebben geen keus. Nitzan Horowitz [van Meretz] zal protesteren, Merav Michaeli [van de Arbeidspartij] zal dreigen, en de kabinetssecretaris zal het in de notulen opnemen. In deze regering spelen ze niet in de Hoofdklasse.

Ik wou dat dit allemaal niet waar was. Ik wou dat het gewoon het irritante gemopper was van iemand die altijd het slechtste ziet. Jammer genoeg is er geen kans dat het dat is..

Noten

1] De coalitie die Yair Lapid op de avond van 2 juni aan president Reuven Rivlin heeft aangekondigd, verenigt de volgende 8 partijen: Yesh Atid ('Er is een toekomst' van Yair Lapid), Yamina ('Naar rechts' van Naftali Bennett), Kahol Lavan (Benny Gantz's Blauw-Witte Alliantie), Nieuwe Hoop (opgericht door Gideon Sa'ar in december 2020, afsplitsing van de Likud), de Arbeidspartij (voorgezeten door Merav Michaeli), Yisrael Beiteinu ('Isarel is ons huis', onder meer opgericht door Avigdor Lieberman), Meretz ('Energie', sociaal-democratische partij, gelieerd aan de Partij van Europese Socialisten, geleid door Nitzan Horowitz) en de Verenigde Arabische Lijst (in dit geval vertegenwoordigd door het Palestijnse islamistische parlementslid Mansour Abbas). In de komende dagen moet het parlement deze coalitie bevestigen – of niet – door een vertrouwensstemming. (Redactie)

2] De illegale en daarom 'bedreigde' buitenpost van de nederzetting Evyatar werd opgericht op de noordelijke Westelijke Jordaanoever ter nagedachtenis van de moord op Raziel Shevach en Itamar Ben-Gal in 2018. (Redactie)

Dit artikel werd op 3 juni op Haaretz gepubliceerd. Nederlandse vertaling redactie Grenzeloos.